Wiedziałem, że wilki muszą się przyzwyczaić do mojej obecności. Zacząłem od tego, że nosiłem przy sobie tetrowe pieluchy, by przeszły moim zapachem. Potem darłem je na strzępy, podobnie stare ubrania, i rozrzucałem w pobliżu wilczych ścieżek. Naj-pierw omijały kawałeczki tkanin, potem zaczęły je rozszarpywać, w końcu przestały zwracać na nie uwagę. Jednak kluczową rolę w zaakceptowaniu mnie odegrało poczucie bezpieczeństwa, jakie zaczęło im się kojarzyć z moją osobą. Umówiłem się z myśliwymi, że na czas eksperymentu wstrzymają odstrzał tych drapieżników - mówi Jason Badridze.

Reklama

Całość rozmowy przeczytasz w e-wydaniu "Dziennika Gazety Prawnej" >>>