Niegdyś tętniło życiem... Mistra. Kamienne opuszczone miasto. FOTOREPORTAŻ DZIENNIK.PL

1 Od 1989 miasto wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc, jakie warto zobaczyć, odwiedzając grecki półwysep.

2 Mistra dzieli się na Górne i Dolne Miasto. Ozdobą Dolnego, niedaleko bramy wejściowej zwieńczającej krętą drogę prowadzącą pod górę jest katedra Mitropolis, najstarsza świątynia w Mistrze, wybudowana pod koniec XIII wieku.

3 Historia Mistry rozpoczyna się w roku 1249, kiedy na szczycie góry swoją twierdzę wznosi frankoński książę Wilhelm II de Villehardouin. Dzięki dobremu strategicznemu położeniu zamku mógł kontrolować znaczny obszar Peloponezu. Szybko przyciągnął również mieszkańców okolic oraz kupców, zamieniając okolice twierdzy w miasto.

4 Według jednej z legend, w Mistrze schronili się nawet potomkowie legendarnych Spartan, którzy przyszli tu z położonej kilka kilometrów dalej Sparty. Mistra kusiła ich zapewniającym większe bezpieczeństwo położeniem. Strome zbocza były znacznie trudniejsze do zdobycia niż płaskowyż, na którym ulokowana była starożytna Sparta.

5 Średniowieczna Mistra przeżywała swój rozkwit w połowie XIV wieku, gdy stała się stolicą prowincji Morea. Wtedy to powstały przykuwające uwagę kościoły bogato zdobione bizantyjskimi freskami.

6 W każdym innym miejscu w Europie Zachodniej tak cenne freski byłyby pilnowane przez ochroniarzy lub przynajmniej zasłaniane ochronną taflą szkła. Mistra, która tak naprawdę jest jednym wielkim zabytkiem, zapewnia bezpośredni kontakt z czasami, w których rozkwitała jej świetność...

7 W tych murach, których każdy skrawek ozdobiony jest średniowiecznymi malowidłami, jeszcze kilkadziesiąt lat temu odprawiano nabożeństwa.

8 Oglądając freski sprzed 500 i więcej lat, warto zatrzymać się i poświęcić im więcej uwagi. Sprzyja temu cisza i dostojność pustych kościołów. Każde malowidło to dzieło bizantyjskiej sztuki sakralnej i cenne źródło informacji o modzie panującej w średniowieczu. Artyści dokładnie przedstawili szczegóły ubiorów, ozdoby, a nawet sposoby wiązania odzieży czy hafty, jakie w tym czasie stosowano.

9 Charakterystyczne sklepienie ułożone ponad pół tysiąca lat temu przez średniowiecznych budowniczych.

10 Mistra dzieli się na trzy części. Dolne Miasto, gdzie wznosi się katedra Mitropolis, przyciąga najwięcej turystów. Jednak tylko najbardziej wytrwali są w stanie pokonać trasę z Dolnego Miasta do pozostałych części - Kastro (czyli frankońskiego zamku) oraz Górnego Miasta, nad którym góruje Pałac Despotów, dawnych władców Mistry.

11 W XV wieku, w czasie świetności miasta, mieszkało tu od 20 tys. do 40 tys. osób. Dziś zamieszkały jest tylko monaster Pantanassa, czyli Królowej Świata, znajdujący się wysoko na zboczu góry. Zakonnice z klasztoru nie zapuszczają się jednak w kamienne uliczki opustoszałej Mistry.

12 Wnętrze katedry Mitropolis częściowo skryte w mroku. Krążąc po jej zakamarkach, można odkryć interesujące ślady przeszłości, jak choćby bizantyjskie teksty sakralne wyryte na kamiennych kolumnach.

13 Dary wotywne pozostawiane w świątyni w podziękowaniu za spełnienie modlitw. Intencje są najróżniejsze - od próśb o uzdrowienie do błagań o zajście w ciążę czy nawet znalezienie męża lub żony.

14 Katedra Mitropolis, z zewnątrz niepozorna, wewnątrz imponująca, była świadkiem wielu historycznych wydarzeń. To tu odbyła się koronacja Konstantyna XI Paleologa, ostatniego cesarza Bizancjum, który w 1449 roku wyruszył stąd, by bronić imperium przed muzułmańskim najazdem. Cztery lata później zginął na ulicach Konstantynopola, walcząc z Turkami.

15 Charakterystyczne sklepienie podtrzymujące katedrę Mitropolis. Warto zwrócić, jak średniowieczni budowniczowie układali cegły, by strop wytrzymał duże obciążenia. Nie zapomnieli jednak o ornamencie w kształcie krzyża.

16 Jeden z fresków przedstawiający męczeństwo Jezusa. Uwagę zwracają szczegóły anatomiczne postaci.

17 Oglądając freski sprzed 500 i więcej lat, warto zatrzymać się i poświęcić im więcej uwagi. Sprzyja temu cisza i dostojność pustych kościołów. Każde malowidło to dzieło bizantyjskiej sztuki sakralnej i cenne źródło informacji o modzie panującej w średniowieczu. Artyści dokładnie przedstawili szczegóły ubiorów, ozdoby, a nawet sposoby wiązania odzieży czy hafty, jakie w tym czasie stosowano.

18 Opustoszałe uliczki i rozsypujące się kamienne budyneczki - nic nie wskazuje na to, że średniowieczna Mistra od połowy XIV wieku stanowiła centrum kultury i sztuki. Miasto przyciągało artystów i intelektualistów. Nazywano je wówczas bizantyjską Florencją.

19 Po upadku Konstantynopola Mistra przeszła pod panowanie Turków. Kościoły zamieniono w meczety, a w Pałac Despotów w Górnym Mieście zamieszkał turecki basza, a świetność miasta zaczęła przygasać. Nie pomogło ani krótkie weneckie panowanie, ani ponowne zajęcie Mistry przez Turków w 1715 roku. Powstania, jakie przetoczyły się przez Peloponez pod koniec XVIII i na początku XIX wieku, przyczyniły się do jeszcze większych zniszczeń Mistry. Gdyby nie była położona w tak trudnym terenie, być może do dziś nie pozostałby po niej kamień na kamieniu.

20 Kościoły i stare domu to dziś już tylko puste budynki, często nawet pozbawione dachów. Warto jednak zapuścić się w ich zakamarki. Wiele z nich kryje średniowieczne tajemnice.

21 Średniowieczna bizantyjska księga prezentowana w muzeum przy katedrze Mitropolis.

22 Oglądając freski sprzed 500 i więcej lat, warto zatrzymać się i poświęcić im więcej uwagi. Sprzyja temu cisza i dostojność pustych kościołów. Każde malowidło to dzieło bizantyjskiej sztuki sakralnej i cenne źródło informacji o modzie panującej w średniowieczu. Artyści dokładnie przedstawili szczegóły ubiorów, ozdoby, a nawet sposoby wiązania odzieży czy hafty, jakie w tym czasie stosowano.

23 Freski na ścianach katedry Mitropolis to gratka dla miłośników sztuki bizantyjskiej. Przedstawiają między innymi męczeństwo i złożenie do grobu świętego Dymitra (patrona świątyni) raz życie Marii cuda, jakich według Biblii dokonywał Chrystus.

24 Katedra Mitropolis, z zewnątrz niepozorna, wewnątrz imponująca, była świadkiem wielu historycznych wydarzeń. To tu odbyła się koronacja Konstantyna XI Paleologa, ostatniego cesarza Bizancjum, który w 1449 roku wyruszył stąd, by bronić imperium przed muzułmańskim najazdem. Cztery lata później zginął na ulicach Konstantynopola, walcząc z Turkami.

25 Wnętrze katedry Mitropolis częściowo skryte w mroku. Krążąc po jej zakamarkach, można odkryć interesujące ślady przeszłości, jak choćby bizantyjskie teksty sakralne wyryte na kamiennych kolumnach.

26 Po II wojnie światowej miasto było już niemal kompletnie wyludnione. Dzieła zniszczenia dokonała wojna domowa, jaka wstrząsnęła Grecją w latach 1944-1949. Wówczas to na ulicach Mistry rozegrała się bitwa pomiędzy wojskami rządowymi a komunistyczną partyzantką.

27 Mistra dzieli się na trzy części. Dolne Miasto, gdzie wznosi się katedra Mitropolis, przyciąga najwięcej turystów. Jednak tylko najbardziej wytrwali są w stanie pokonać trasę z Dolnego Miasta do pozostałych części - Kastro (czyli frankońskiego zamku) oraz Górnego Miasta, nad którym góruje Pałac Despotów, dawnych władców Mistry.

28 Ostatnich mieszkańców Mistry wysiedlono w latach pięćdziesiątych XX wieku. Od tego czasu w starych murach pojawiają się - oprócz pracowników muzeum - jedynie turyści, którzy chcą poczuć atmosferę tego niezwykłego miejsca.

29 W tych murach, których każdy skrawek ozdobiony jest średniowiecznymi malowidłami, jeszcze kilkadziesiąt lat temu odprawiano nabożeństwa.

30 W każdym innym miejscu w Europie Zachodniej tak cenne freski byłyby pilnowane przez ochroniarzy lub przynajmniej zasłaniane ochronną taflą szkła. Mistra, która tak naprawdę jest jednym wielkim zabytkiem, zapewnia bezpośredni kontakt z czasami, w których rozkwitała jej świetność...

31 Kościoły i stare domu to dziś już tylko puste budynki, często nawet pozbawione dachów. Warto jednak zapuścić się w ich zakamarki. Wiele z nich kryje średniowieczne tajemnice.

32 Szczegółowo zdobiony świetlik w kopule katedry Mitropolis, przedstawiający Jezusa w otoczeniu apostołów. Robi szczególne wrażenie o wschodzie i zachodzie słońca, kiedy wpuszcza do wnętrza świątyni różowe bądź krwiste promienie słonecznego światła.