W jego ocenie układ sił sprzyja Kadafiemu, ale porażka partyzantów nie jest przesądzona, a nawet ich ewentualna porażka nie musi oznaczać końca konfliktu.
"Władze Libii mogły studiować konflikt w Bośni z 1995 roku i zorientowały się, że bośniaccy Serbowie, biorąc zakładników spośród personelu ONZ, masakrując ludność cywilną w Srebrenicy i ostrzeliwując Sarajewo, przyczynili się do ukształtowania się międzynarodowego konsensusu na rzecz interwencji wojskowej, która zmieniła układ sił przeciw nim" - powiedział Barry dziennikarzom.
Gdyby lotnictwo libijskie zbombardowało Bengazi, działająca w mieście Narodowa Rada Libijska miałaby mocny argument, by domagać się od międzynarodowej społeczności ochrony ludności cywilnej - sądzi Barry.
Jego zdaniem libijscy powstańcy mogą ufortyfikować Bengazi, tak by bitwa o miasto nasuwała skojarzenia z oblężeniem Sarajewa przez bośniackich Serbów:
"Miasto liczące ponad 1 mln mieszkańców, o powierzchni 50 km kw., ma duży potencjał obronny, a także propagandowy. Powstańcy mogą przedstawić walkę o miasto jako atak na ludność cywilną, tak jak robił to rząd Bośni w mistrzowskiej operacji psychologicznej, która miała duży wpływ na opinię w USA i w świecie" - dodał.
Według niego reżim Kadafiego nie nastawia się na szybkie zwycięstwo, lecz na długotrwały konflikt. Jego zwycięstwo nazwał "prawdopodobnym", choć nie uznał go za "nieuchronne". Zdaniem eksperta ewentualne zdobycie Bengazi nie zakończy wojny domowej, ponieważ powstańcy mogą przejść do wojny partyzanckiej.
"Im dłużej wojna będzie trwała, tym bardziej przeciwnicy Kadafiego mogą się zradykalizować i uznać terroryzm za opcję. Im dłuższa wojna, tym większa polaryzacja po obu stronach i większa groźba popełnienia zbrodni wojennych po obu stronach" - zaznaczył Barry.
Ewentualna wojna partyzancka mogłaby być okazją dla Al-Kaidy i pokrewnych jej organizacji do ustanowienia przyczółku w Libii, tak jak stało się to w Iraku - uważa ekspert, który przed przejściem do IISS służył w armii i ma stopień brygadiera.
Ekspert IISS zauważa, że najważniejszą bronią po obu stronach stała się furgonetka (pickup) z zamontowanym z tyłu działem przeciwlotniczym. W jego ocenie nie ma dowodów, by dowódcy wojskowi, którzy przeszli na stronę partyzantów, odgrywali istotną rolę operacyjną.
