Syn rozwiedzionego małżeństwa zaskarżył rodziców, domagając się od nich możliwości mieszkania w jednym z ich mieszkań. Pochodzący z Katalonii 24-latek żądał też od nich miesięcznych pensji na pokrycie czesnego na studiach.
W uzasadnieniu decyzji sędzia stwierdził, że osoba pełnoletnia, która usamodzielniła się, mieszkając poza rodzinnym domem, nie ma już prawa żądać możliwości powrotu do tego lokum.
Sąd przypomniał też, iż w ciągu ostatnich sześciu lat syn nie utrzymywał żadnych relacji z rodzicami, a po nieudanym kilkuletnim mieszkaniu "na własną rękę" osiadł w domu dziadków.
Na niekorzyść młodego Katalończyka przemawiały też przerwane studia i potwierdzona przed sądem niegospodarność skarżącego. Sędzia przypomniał, że część jednego ze stypendiów socjalnych młodzieniec wydał na tatuaż.
Sąd odnotował też, że syn nie próbował zdobyć stałej pracy, a "swoich wydatków nie uzależniał od możliwości finansowych". - Dorosły mężczyzna powinien odpowiadać samodzielnie za swoje decyzje - stwierdził sąd.
Jest to bezprecedensowy werdykt w Hiszpanii, w której brak usamodzielnienia się dzieci jest powszechnym zjawiskiem.
Zgodnie z hiszpańskim prawem rodzice mają obowiązek zapewnienia wyżywienia, miejsca w domu, odzienia i środków na leczenie swego dziecka po ukończeniu przez nie 18. roku życia, ale tylko “w stopniu podstawowym” i jeśli nie przerwało nauki.
W Hiszpanii z rodzinnego domu nie wyprowadziła się co druga osoba w wieku 24-29 lat. Dane mówią o dwóch milionach osób w wieku od 24 do 35 lat bez pracy, żyjących we wspólnym gospodarstwie z rodzicami.
Poziom bezrobocia Hiszpanów, którzy nie ukończyli jeszcze 25. roku życia, należy do najwyższych w Unii Europejskiej. Pracy nie ma prawie co trzeci (ponad 32 proc.).
By wynająć 90-metrowe mieszkanie w Hiszpanii, potrzeba średnio 822 euro miesięcznie - szacuje agencja nieruchomości Fotocasa. Tymczasem miesięczna pensja osób, które nie ukończyły 24. roku życia, wynosi w Hiszpanii ok. 942 euro brutto. Dwukrotnie więcej zarabiają średnio osoby w wieku 35-39 lat.