W ostatnich latach poznaliśmy termin „susza hydrologiczna”, a latem media tradycyjne i społecznościowe rozpisują się o niedoborze wody. Świadomość obywateli wzrosła, a przy okazji poszerzyło się pole do popisu dla moralizatorów.

„Statystyczny Polak zużywa dziennie 92 litry wody. Gdyby zmienił choć kilka codziennych nawyków, mógłby zmniejszyć jej pobór nawet czterokrotnie. Jeśli nie zaczniemy oszczędzać, problem niedostatku wody może nas dotknąć już za kilkadziesiąt lat” – czytam na jednym z portali internetowych. I nie mogę się nie zgodzić, że wodę oszczędzać trzeba. Ani że możemy to robić na co dzień, choćby stosując najprostsze triki. Sam nie zgadzam się na niespuszczanie wody po każdym użyciu toalety i brak higieny osobistej, ale zawsze zakręcam wodę w czasie szczotkowania zębów, a ręce myję zgodnie z metodą: zmocz – zakręć kurek – namydl – trzyj – odkręć kurek – spłucz. Domowe rośliny podlewam wodą z czyszczenia warzyw. Nic skomplikowanego. Tyle że w skali globalnej, a nawet krajowej, przynosi to niewielkie oszczędności. W mojej, malutkiej, domowej – owszem, nie wspominając już o dobrym samopoczuciu, które zyskuję niskim kosztem. Tylko czy w ten sposób uratuję planetę, nawet jeśli przyłączy się do mnie pozostałe ok. 37,7 mln Polaków?

Reklama

Niestety nie. Nawet gdyby tak samo oszczędzali wszyscy – przynajmniej statystyczni – mieszkańcy Ziemi. A niektórzy z nich mają większe pole do popisu niż Polacy. Przeciętny Europejczyk zużywa ponad 120 l wody dziennie (z czego wypija ok. 2 l). Irlandczyk trzy razy więcej niż Maltańczyk. Nic dziwnego, skoro nie widzi problemu (dosłownie nie widzi, w przeciwieństwie do Maltańczyka, który całą wodę pitną czerpie z butelek i cystern). Ale nawet gdyby mieszkańcy Północy gremialnie przykręcili domowe kurki, a Południe ledwie spełniało najważniejsze życiowe potrzeby, nic – poza komfortem ich życia – by się nie zmieniło. Bo nie my – przeciętniacy – tę wodę zużywamy.

CZYTAJ WIĘCEJ W ELEKTRONICZNYM WYDANIU "DGP. MAGAZYN NA WEEKEND">>>