Gdzie leczyły się elity II RP? Truskawiec zdeklasował Ciechocinek [ARCHIWALNE ZDJĘCIA]

1 Liczył ponad 300 pensjonatów wypoczynkowych i willi – w większości zbudowanych w stylu zakopiańskim lub modernizmu. "Z czego większość była już wyposażana w nowoczesne instalacje – centralne ogrzewanie, kanalizację", piszą Maja i Jan Łozińscy w książce "W kurortach przedwojennej Polski".

2 Chętnie odwiedzali uzdrowisko u podnóża Karpat zarówno rodacy, jak zamożni z całej Europy. Regułą stało się, że wypoczywał w nim: "pierwszy garnitur aktorów, kwiat polskiej inteligencji, literatury, dziennikarstwa, sztuki".

3 Leczyli się więc tu zarówno Skamandryci – Słonimski, Tuwim, Wierzyński, jak i np. Emil Zegadłowicz, Kornel Makuszyński czy Stanisław Witkiewicz. Jan Kiepura, Hanka Ordonówna, Adolf Dymsza i Eugeniusz Bodo – lista jest długa.

4 "Zwłaszcza w latach 30. pobyt w Truskawcu należał do towarzyskich obowiązków międzywojennej elity. W bezpłatnej, lokalnej gazecie >Zdroje Truskawieckie

5 Nic dziwnego, że bywali tu także politycy, w tym m.in. Józef Piłsudski, Wincenty Witos, Ignacy Daszyński i np. Stanisław Wojciechowski.

6 Do dyspozycji kuracjuszy były park zdrojowy o powierzchni 50 hektarów, sztuczne jezioro – basen siarczano-sielankowy o temperaturze wody ok. 22 stopni C, plaża z piasku przywiezionego znad Bałtyku, wypożyczalnie sprzętu sportowego – łódki, kajaki i rowery wodne, oraz muzeum przyrodnicze (także z kolekcją motyli) i wody lecznicze.

7 "Kwiaty, klomby, wilgotne wyżwirowane alejki parku i deptaku, gdzie spotykali się wszyscy: panowie w białych lnianych ubraniach i panie w kolorowych sukienkach, z opalonymi ramionami, w kapeluszach lub bez, studenci-podrywacze polujący na samotne kuracjuszki i turystki (…) gdzie ze szklankami po mokrym od rosy piasku szli wolno rabini i księża do źródeł "Naftusi", "Broni", "Józi" i "Marysi", a za nimi w czarnych mantylach szły żony rabinów" – tak życie Truskawca opisywał Andrzej Chciuk, pisarz pochodzący z Drohobycza w 1939 roku.

8 A dalej też: "A oto z kasyna wychodzą pokerzyści i brydżyści, a oto z wilii wymykają się młode panie, (…) Troszkę później pojawiali się tu, na deptaku, mali chłopcy i dziewczynki z obręczami, wózkami i terkoczącymi kolorowymi ptakami z dykty na kółkach, potem szli starsi i młodzież. Kotłowało się tu cały dzień, śmiano się i rozmawiano, flirtowano i pogwizdywano, nastrój był beztroski, jak to zazwyczaj przed nagłą katastrofą. Podobnie było i z >Tytanikiem

9