Tejchman: Nowe Szaty Platformy [OPINIA]

Odcięcie się od dotychczasowych twarzy PO samorządowej przez kierownictwo tej partii jest dobrym przykładem tego, jak bezwzględna jest polityka, także na szczeblu lokalnym. Delegitymizacja dorobku Pawła Adamowicza w Gdańsku czy Hanny Gronkiewicz-Waltz w Warszawie, biorąc pod uwagę długość i znaczenie ich rządów (w przypadku Adamowicza 5 kadencji, w przypadku Gronkiewicz-Waltz 3 kadencje), zdaje się Platformerskim być albo nie być.

PO nie poparła w Gdańsku Adamowicza, a kandydat tej partii w Warszawie twierdzi, że ma inne niż jego poprzedniczka priorytety. Może jednak na ten bratobójcze gesty należy spojrzeć w szerszej perspektywie – jeśli bowiem kierownictwu PO uda się przeprowadzić proces wewnętrznych zmian kadrowych, a jednocześnie zachować spoistość partii i jej funkcjonowanie jako organizacji, będzie to dowód na to, że dojrzała, a system polityczny, w którym się znajduje, okrzepł.

Reklama

Polskę bardzo często porównuje się do Węgier. Analogię tę proponował zresztą sam Jarosław Kaczyński – obiecując Polakom nad Wisłą "drugi Budapeszt". PiS rzeczywiście odniósł całkowite polityczne zwycięstwo, wygrywając w 2015 r. i przejmując pełnię władzy. Jeżeli jednak PO przetrwa to, nie powtórzy się u nas w pełni scenariusz znad Dunaju. Tam dawni przeciwnicy Fideszu ulegli totalnej destrukcji, a jedyna realna dziś siła opozycyjna – Jobbik – wywodzi się z prawego narożnika sceny politycznej.