Platforma na rozdrożu? "Tak to bywa czasem na ringu bokserskim"

Jesteśmy w trudnym czasie, tak to bywa czasem na ringu bokserskim, na meczach piłkarskich i w polityce, że są lepsze i gorsze chwile. Po tych 6 latach sprawowania władzy niektórzy mają prawo być rozczarowani – dodał Graś.

Platforma Obywatelska od 11. lat działa na polskiej scenie politycznej. Dziś, 29 czerwca w Chorzowie odbędzie się konwencja partii, która ma zmienić jej statut, umożliwiając wybory jej szefa. Zaraz po niej, rozpocznie się posiedzenie Rady Krajowej PO, która zdecyduje między innymi o harmonogramie bezpośrednich wyborów na przewodniczącego partii. Chodzi o terminy zgłaszania się kandydatów oraz terminy pierwszej i ewentualnej drugiej tury wyborów, do której dojdzie, jeśli żaden z kandydatów nie uzyska 50 procent głosów.

O fotel przewodniczącego PO będą walczyli: obecny szef partii Donald Tusk oraz Jarosław Gowin, były minister sprawiedliwości w drugim rządzie Tuska. Nie wiadomo jeszcze, czy do wyścigu nie dołączy Grzegorz Schetyna, I wiceprzewodniczący ugrupowania. Decyzję ogłosi na konwencji.

Partia polityczna Platforma Obywatelska została zarejestrowana w marcu 2002 roku. Powstała początkowo jako stowarzyszenie, w styczniu 2001 roku, kiedy to w Gdańsku odbył się zjazd założycielski.

Platformę założyli: Donald Tusk z Unii Wolności, Maciej Płażyński z Akcji Wyborczej Solidarność i Andrzej Olechowski, który wcześniej ubiegał się o urząd prezydenta jako kandydat bezpartyjny. Celem "trzech tenorów'' - jak o nich wówczas mówiono - było utworzenie ugrupowania, które mogłoby odebrać głosy lewicy w następnych wyborach. PO określiła się jako partia, która łączy konserwatywny liberalizm z chrześcijańską demokracją.

Ugrupowanie istnieje nieprzerwanie w parlamencie, a od 2007 roku tworzy już drugi, z PSL koalicyjny rząd, na czele z premierem Donaldem Tuskiem. Z PO wywodzi się również obecny prezydent Polski, Bronisław Komorowski. Partia należy do Europejskiej Partii Ludowej, a jeden z jej przedstawicieli - Jerzy Buzek od 2009 do 2011 roku przewodniczył Parlamentowi Europejskiemu.

Z trójki założycieli PO, Maciej Płażyński, który był pierwszym przewodniczącym partii, odszedł z ugrupowania w 2003 roku, ze względu na różnice programowe. Zginął w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku.

Andrzej Olechowski w 2002 roku startował jako kandydat PO w wyborach na prezydenta Warszawy, jednak nie przeszedł do drugiej tury. W 2009 roku opuścił Platformę, a rok później bez powodzenia wziął udział w wyborach prezydenckich, jako kandydat niezależny.

Donald Tusk po wygranych, kolejnych wyborach parlamentarnych w 2011 roku po raz drugi stanął na czele rządu. Jest to 16. gabinet od 1989 roku, kiedy pierwszym premierem III Rzeczpospolitej został Tadeusz Mazowiecki.

Choć od 2007 roku PO wygrywało kolejne wybory - od parlamentarnych poprzez prezydenckie po samorządowe, Donald Tusk oraz jego rząd systematycznie tracą poparcie w sondażach. Według niedawnego badania TNS Polska, gdyby wybory parlamentarne odbyły się w pierwszej połowie maja, wygrałoby je PiS - zamiar głosowania na tę partię wyraziło 28 procent osób deklarujących udział w wyborach. Na drugim miejscu znalazłaby się PO z 25 procentami głosów. Do Sejmu weszłyby jeszcze dwie partie: SLD - 12 procent oraz Ruch Palikota - 8 procent.

Inicjatywę utworzenia PO poparli politycy, głównie z Unii Wolności, między innymi Jan Krzysztof Bielecki, Paweł Piskorski i Janusz Lewandowski, oraz Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego z Aleksandrem Hallem. Wzmacnianiu PO na scenie politycznej już w 2001 roku sprzyjał napływ polityków związanych wcześniej właśnie z UW i AWS.

W wyborach parlamentarnych w 2001 roku, PO zawiązała porozumienie z AWS, UW, PiS i ROP, wystawiła wspólną listę wyborczą kandydatów do Senatu - Blok Senat 2001. Z list PO do Sejmu kandydowali też działacze Unii Polityki Realnej. Dzięki temu PO uzyskała ponad 12 i pół procent głosów, co zapewniło jej drugie miejsce oraz pozycję największego klubu opozycyjnego wobec rządu Leszka Millera.

PO była wtedy jednym z głównych krytyków rządu, w jej imieniu często występowała posłanka Zyta Gilowska, która negatywnie oceniała kolejne pomysły ministra finansów Grzegorza Kołodki, w tym abolicję podatkową.

Przed wyborami samorządowymi w 2002 roku PO zawarła porozumienie z Prawem i Sprawiedliwością, to jest POPiS, które zajęło pierwsze miejsce w wyborach do sejmików w dwóch, spośród 16 województw. W 2003 roku po Macieju Płażyńskim, który odszedł z PO, nowym przewodniczącym został Donald Tusk. Wtedy też Jan Rokita został jednym z członków głośnej sejmowej komisji śledczej, powołanej w celu wyjaśnienia tak zwanej afery Rywina.

W 2004 roku PO zdobyła 15 spośród 54 mandatów, które przypadły polskim eurodeputowanym w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Wiceprzewodniczącym PE został Jacek Saryusz-Wolski. Potem w związku z oskarżeniami o nepotyzm, partię opuściła jedna z jej wiceprzewodniczących - Zyta Gilowska.

W 2005 roku Donald Tusk przegrał wybory prezydenckie z Lechem Kaczyńskim, a PO - wybory parlamentarne z PiS. Nie udało się stworzyć koalicji tych ugrupowań i PO będąc w opozycji, krytykowała koalicję PiS, Samoobrony i LPR. Rok później Platforma porozumiała się z PSL, tworząc z sukcesem wspólne bloki w wyborach samorządowych. Hanna Gronkiewicz-Waltz wygrała wybory na prezydenta Warszawy.

Jesienią 2007 roku PO zdobyła pierwsze miejsce w wyborach parlamentarnych, pokonując PiS i tworząc koalicję z PSL. W 2010 roku, po tragicznej śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego, w drugiej turze przyspieszonych wyborów prezydenckich zwyciężył kandydat PO Bronisław Komorowski, nad kandydatem PiS Jarosławem Kaczyńskim. Wcześniej, jako marszałek Sejmu, Komorowski pełnił obowiązki prezydenta.

W 2011 roku PO ponownie wygrała wybory parlamentarne, zdobywając ponad 39 procent głosów, to jest 207 mandatów w Sejmie VII kadencji. Koalicja dysponuje też 28 głosami PSL, co daje 235 mandatów. Jest to o 4 mandaty więcej, niż wynosi sejmowa większość.