Czas na polityczne selfie! Kampania i fotograficzny lans

a ja mam to wszystko w dupie!j

Kosiba
Już zarzuty stawiane bliźniakom Kaczyńskim we wczesnych latach 90.
ubiegłego stulecia z powodu spółki Telegraf przybrały groteskowy przejaw
ulotki – "nekrologu", zawiadamiającego o tym, jakoby 14 sierpnia 1991
r. "zmarła [...] wiara w piękne hasła »solidarności«", a miało to nastąpić "po
zapoznaniu się z działalnością" tej spółki, "założonej przez najbliższych
współpracowników Pana Prezydenta". Anonimowe "Grono Obywateli" sygnujące
nekrolog nie wybrało sobie jako okazję do takiego gestu żadnego spośród – na
przykład – następujących wydarzeń (wybranych z okresu „transformacji
ustrojowej”, ale przed 14 sierpnia 1991 r.), o dosyć różnym charakterze i
ciężarze gatunkowym:

• obrad Okrągłego Stołu i dokonanie w ich wyniku rejestracji w dniu 17
kwietnia 1989 r. nowej organizacji pod przywłaszczoną nazwą NSZZ "Solidarność";

• wypowiedź tow. doc. Bronisława Geremka w dniu 6 czerwca 1989 r.,
wyrażająca zaniepokojenie z powodu wyborczej przegranej (dwa dni wcześniej) 33
spośród 35 kandydatów reżymowej „listy krajowej”, a zwłaszcza Geremkowe: „pacta
sunt servanda” czyli wyrażona z góry, w imieniu strony „solidarnościowo-
opozycyjnej”, gotowość przystania na dowolne poczynania strony „rządowo-
koalicyjnej” dla uratowania dla PRON tych 33 mandatów poselskich (tj. zmiany
ordynacji wyborczej w trakcie wyborów, tj. pomiędzy ich I a II turami);

• zachowanie kilkunastu członków OKP (absencja, oddanie głosu nieważnego, a
nawet 1 głos „za”) w dniu 19 lipca 1989 r., umożliwiające wybór tow. gen.
Jaruzelskiego przez Zgromadzenie Narodowe na stanowisko prezydenta PRL;

• wypowiedź tow. prof. Bronisława Geremka w dniu 20 lipca 1989 r.,
wyrażająca satysfakcję z tego, że poprzez wybór tow. gen Jaruzelskiego na
prezydenta PRL umowa Okrągłego Stołu została zrealizowana (tym samym –
zaprzeczenie dementi Janusza Onyszkiewicza w „Gazecie Wyborczej” z 14 czerwca
wobec sugestii min. Jerzego Urbana o istnieniu takiego uzgodnienia);

• epitet „frustraci bez kwalifikacji” pod adresem posłów OKP różniących się
w poglądach od Prezydium OKP (Adam Michnik, 28 lutego 1990 r.);

• niespodziewane przemówienie pos. Henryka Wujca domagającego się w Sejmie,
aby w ustawie o kombatantach uprawnienia kombatanckie rozszerzyć także na
(komunistycznych) uczestników wojny domowej w Hiszpanii (por. „Najwyższy Czas!”
z dnia 9 stycznia 1990 r.);

• gwałtowne oburzenie tow. pos. Bronisława Geremka (OKP) w dniu 7 kwietnia
1990 r. na pos. Romana Bartoszczego (PSL), z powodu jego zaniepokojenia
niszczeniem akt w MSW;

• debata w Sejmie w dniu 28 kwietnia 1990 r., zakończona zaniechaniem
upaństwowienia majątku b. PZPR (zaniechaniem – w znacznej mierze wskutek
oratorskiej swady pos. Adama Michnika, wymierzonej w „nienawiść” i
w „jaskiniowy antykomunizm”), a także – utrzymaniem tzw. „prominenckich”
emerytur;

• zdecydowany sprzeciw posłów: Jacka Kuronia, Jana Lityńskiego i Wiktora
Kulerskiego w dniu 5 października 1990 r. wobec projektowanej przez innych
posłów OKP uchwały o uznaniu Informacji Wojskowej, Urzędu Bezpieczeństwa i
Służby Bezpieczeństwa za organizacje zbrodnicze;

• nie wolna od oszczerstw kampania przeciwko Stanisławowi Tymińskiemu, a w
szczególności – przypisanie mu w dniu 19 listopada 1990 r. przez min.
Krzysztofa Kozłowskiego kontaktów z reżymem Kadafiego w Libii (a w domyśle – z
Moskwą), które to przypisanie zostało półgębkiem odwołane, ale dopiero wtedy,
kiedy walka wyborcza już była rozstrzygnięta;

• nieoczekiwany dla bliskich i przyjaciół, ale w anonimowych telefonicznych
pogróżkach zapowiadany ofierze, nagły zgon na serce zdrowego Michała Falzmanna
w dniu 18 lipca 1991 roku;

• storpedowanie przez Sejm uchwały lustracyjnej Senatu, podjętej 19 lipca
1991 r., wszak w Senacie szczególnie przeciw niej oponował tow. sen. Andrzej
Szczypiorski (TW „Mirek”), lansowany jako czołowy „Autorytet Moralny” (w
skrócie – AM).

Okazje, których nie wyzyskano do tej propagandy przeciw-solidarnościowej,
podpowiadają, kto i w czyim interesie prowadził tę kampanię propagandową.
Autorzy ulotki „nekrologu” nie zdezawuowali tych zachowań polityków spod
szyldu "S", które były spełnieniem oczekiwań komunistów! Już starożytni
Rosjanie (kto mieszkał w środkowych Włoszech jeszcze dawniej? Oczywiście „eto
russkije” = Etruskowie...) mawiali „cui prodest?”. Komunistyczne rodowody ludzi
odpowiedzialnych za aferę FOZZ (na których trop natrafił insp. Falzmann z NIK),
długoletnia partyjna przeszłość Geremka i Balcerowicza (obaj po kilkanaście
lat, choć w różnym czasie, jednak bynajmniej nie tylko jako szeregowi
członkowie PZPR!) oraz PAX-owska – Mazowieckiego (o życiorysie gen. W.
Jaruzelskiego nie wspominając) to wszystko były okoliczności zbyt niewygodne
(dla komunistów), aby kierować atak w takie fakty jak: neo-"Solidarność",
prezydentura Jaruzelskiego albo tzw. plan Balcerowicza. "Przykładem może tu
być »Telegraf« – sprawa ciągnęła się długo, co dawało wciąż nowe okazje do
mieszania w nią nazwisk przeciwników politycznych Belwederu. To, że sprawę
umorzono z braku cech przestępstwa[,] do wiadomości podano tylko raz i sprawa
ucichła. W świadomości ludzi udało się jednak w ten sposób zakodować związek
pewnych ludzi z »aferami« i to wystarczy." (Por.: Inga Rosińska i Paweł
Rabiej, "»Droga cienia«. Wachowski bez cenzury.", wydawnictwo "AXEL", Łódź 1993
r., str. 157). W ulotce niby to uderzano w prez. Wałęsę, jednak, wkrótce potem,
kiedy drogi braci Kaczyńskich i Lecha Wałęsy rozeszły się, było już jasne, że
chodzi o bliźniaków, nie o prezydenta.

Bracia Jarosław i Lech Kaczyńscy bywali ośmieszani jako prymitywni
karierowicze już wtedy, kiedy uchodzili jeszcze za zauszników prez. Wałęsy
(pracując w jego kancelarii). To z tej okazji tow. red. Stefan Bratkowski
lansował wymyśloną przez siebie nazwę „kancelariat”, mającą określać styl
prezydentury Wałęsy – trzeba przyznać, że to zręczny neologizm – kojarzy się z
takimi wyrazami, jak np.: „kalifat”, „sułtanat”, "emirat", „szariat". (Tenże
tow. Bratkowski, również na początku lat 90., z wdziękiem obdarzył mec.
Wiesława Chrzanowskiego epitetem „Führer” – jak źle by nie chciało się mówić o
Chrzanowskim, należy mieć w pamięci, że pierwsze szlify w ZMP i w
komunistycznym dziennikarstwie tow. Stefan Bratkowski zdobywał w czasie, kiedy
mec. Wiesław Chrzanowski był więźniem politycznym reżymu Bieruta, więc już
choćby z racji swojej długoletniej służby – siostrzanemu wobec nazizmu –
komunizmowi Bratkowski powinien być bardziej uważny w obdzielaniu takimi
epitetami...) Z kolei wskazywanie na Kaczyńskich jako na „spoconych w pościgu
za władzą” to wynalazek tow. Andrzeja Celińskiego (wtedy z UD, potem kolejno:
UW, SLD, a ostatnio – SdPl). Przy innych okazjach bracia Kaczyńscy są
przedstawiani jako przykłady „oszołomy”…

~koło PSL w...2014-05-03 11:11 100% I pis,psl tez do pupy.

re~Niezyd2014-05-03 18:49
Jeszcze gorzej niż w nicku, pieprzony Chazar kizia mizia.

PO się - niestety - skończyło. Kto nie wierzy, niech przeczyta ostatnie "WSieci", jeszcze do nabycia do niedzieli w kioskach. Marbod, francuski producent makaronow Malma oskarża JK Bieleckiego o gansteryzm. Z kim bedziemy w sojuszu?

WYGLADAJA JAK MALPY WYGLADAJACE PRZEZ OKIENKO W KLATCE... :)))

A TEN KOLES TO OD RAZU WIDAC PO TWARZY ZE JEST Z RADOMIA... :)))

Gansteryzm to chyba tylko w PSL-u.

Znowu obwożą bezzębnego Kaczora jak worek kartofli po kraju i debile sobie z nim zdjęcia robią
.I tak doskonale wszyscy wiedzą że ta gnida ma na celu tylko dorwanie się do władzy i razem z Maciorą zrobić z Polski pośmiewisko na cały świat .

PO to Tuska "ferajna" ktora juz tym razem ,mam nadzieje nie bedzie sponsorowana przez obcy kapital zeby zwijac Polske.

Polacy ,nie glosowac powinni na PO !!!

Jak bardzo boli postkomunę, że Kaczor nie brał kasiory z Moskwy
ani Berlina.
Kaczor ma zęby, ale wy na bank będziecie je trzymać w szklance,
przy łopacie, jak wam się uda dożyć 67 lat.