Subskrybuj nas na Youtube
W warstwie ideologicznej kierunek nakreślił sam prezes PiS, wskazując, że media narodowe w opozycji do publicznych, skompromitowanych przez poprzednią koalicję, muszą skończyć z "urbanowskim panświnizmem", czystym nihilizmem i niszczeniem wartości. Media narodowe, jak mówił Jarosław Kaczyński, mają się odwoływać do nauki Kościoła, historii i polskich tradycji.
Jak w praktyce wygląda realizowanie "narodowej" wizji, można się przekonać włączając publiczne radio lub telewizję. Najlepiej w porze "Wiadomości", które już dziś stały się symbolem PiS-owskiej propagandy. Od lewicowych mediów, które sam Kaczyński zwykł nazywać "przemysłem pogardy" różni je w zasadzie tylko jedno - zamiast PiS-u, atakują jego politycznych przeciwników.
O ile jednak na odcinku informacyjnym media narodowe - z punktu widzenia partii rządzącej - jakoś sobie radzą, bo wspierają ich linię i pomagają odpierać ataki, to już w rozrywce nie idzie im najlepiej. Może to kwestia braku pomysłów, czasu (w końcu mija dopiero rok od pierwszej z dwóch noweli medialnych, które utorowały drogę Jackowi Kurskiemu i Barbarze Stanisławczyk do prezesowskich gabinetów) a może braku kasy. Z obietnicy uzdrowienia finansów mediów publicznych jak dotąd nic nie wyszło. Media narodowe nadal muszą walczyć o abonament i pieniądze z reklam. I zapewne nieprędko się to zmieni. Widzowie też nie są mediami narodowymi specjalnie zachwyceni. Spadki w oglądalności i słuchalności są już zauważalne.
Co ciekawe, mimo fiaska ustawy medialnej, "narodowy" przymiotnik cały czas robi karierę. Nie tylko w mediach. Debiutuje w nazwach kolejnych, coraz bardziej absurdalnych projektów. Narodowa jest już nie tylko fundacja, od promowania czy - biorąc pod uwagę kontekst - ratowania wizerunku Polski za granicą, ale też "program prokreacyjny", który ma zastąpić in vitro. Tylko czekać, aż dzieci urodzone dzięki 500+ zyskają przydomek pokolenia "narodowców".
