Woś: Kaczyńskiego można lubić albo nie. Ale warto przeczytać tę książkę

Los środowiska politycznego Jarosława Kaczyńskiego to ciekawy przypadek, który warto pokazywać na kursach zarządzania. W wyborach w 1993 r. Porozumienie Centrum nie weszło do Sejmu: w polityce to początek końca; wyprowadzki do coraz gorszych lokali, długi, odchodzenie ludzi. W takiej sytuacji znalazł się tej przegranej Kaczyński.

Właśnie ten upadek jest najciekawszym wątkiem nowej książki politologa i publicysty Adama Chmieleckiego pt. "Porozumienie Centrum. Studium działalności partii i środowiska politycznego". Jej zasadnicza część obejmuje czas między wojną na górze w czasie walki o prezydenturę w 1990 r. po powstanie PiS przed wyborami 2001 r. Z wydarzeń, które się wówczas zadziały, można wyciągnąć przynajmniej dwie lekcje, których znaczenie przewyższa polityczny wymiar całej sprawy.

Reklama

Pakty z diabłami. Pogłoski o nieformalnych rozmowach PO-Konfederacja

Zobacz również

Lekcja pierwsza

Lekcja pierwsza to podjęta przez Kaczyńskiego próba budowy politycznego mechanizmu (jak to określił Adam Michnik) "z niczego i przeciw wszystkim". Kaczyński z przełomu lat 80. i 90. miał mniej więcej tyle co Baum, Welt i Borowiecki z "Ziemi obiecanej". A jego osobista rozpoznawalność nie mogła się równać z tą, którą dysponowali Michnik czy Kuroń.

CZYTAJ WIĘCEJ W WEEKENDOWYM MAGAZYNIE "DGP. DZIENNIKA GAZETY PRAWNEJ">>>

Dalszy ciąg materiału pod wideo