Cmentarz odkryto w pobliżu pozostałości starożytnych pomieszczeń żałobnych z czasów świetności Kartaginy.

Odkrycia dokonano na stanowisku w mieście Lamta, w pobliżu portowego miasta Monastyr w środkowej części wschodniego wybrzeża Tunezji, położonym w odległości 160 kilometrów na południe od Tunisu - stolicy kraju - i 15 kilometrów od Susy - stolicy gubernatorstwa o tej samej nazwie.

Reklama

Prace wykopaliskowe na stanowisku prowadził zespół archeologów pod kierunkiem Nejiba Belazrega, dyrektora stanowisk archeologicznych Lamta i Bekalta.

Kartagina została założona w pobliżu dzisiejszego Tunisu w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru jako kolonia, której znaczenie przez stulecia rosło aż do III w. p.n.e., kiedy stała się potężnym miastem-państwem, kontrolującym większą część afrykańskiego wybrzeża Morza Śródziemnego i posiadającym kolonie w Hiszpanii oraz na Korsyce, Sardynii i Sycylii.

Konflikt z Rzymem doprowadził do wybuchu w 264 r. p.n.e. serii wojen (trzy wojny punickie), zakończonych w 146 r. p.n.e. zdobyciem Kartaginy przez Rzymian i jej doszczętnym zniszczeniem.

W 122 r. p.n.e. na miejscu dawnej Kartaginy powstała rzymska kolonia, której nazwę zmienił na poprzednią Cezar w 44 r. p.n.e. i która w okresie cesarstwa rzymskiego stała się ośrodkiem senackiej prowincji Africa Proconsularis.

Znaleziska na rzymskim cmentarzu w Lamcie, nazywanej przez Rzymian Leptiminus, potwierdzają wcześniejsze przypuszczenia archeologów, że do III w. n.e. Rzymianie preferowali pochówki kremacyjne, a spopielone szczątki składane były w ziemi, w urnach z terakoty.