Dane do badań zostały pozyskane z 18 różnych placówek znajdujących się w Wielkiej Brytanii. Wśród nich były gabinety weterynaryjne, firmy ubezpieczeniowe dla zwierząt domowych, organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, instytucje akademickie oraz rejestry ras. W bazie znajdowały się informacje o ponad 284 tysiącach psów, które zmarły. Badacze mieli dostęp do bardzo szczegółowych informacji na temat przyczyn ich zgonu. Wszystkie osobniki zostały podzielone na kilka kategorii, uwzględniających wielkość (małe, średnie lub duże) i kształt głowy (brachycefaliczna, mezocefaliczna lub dolichocefaliczna). W każdej z kategorii zbadano również średnią długość życia.
Małe psy są najmniej narażone na przedwczesną śmierć
Po przeanalizowaniu danych, naukowcy doszli do wniosku, że najwyższa średnia długość życia występuje wśród małych i długonosych ras psów, czyli z dolichocefalicznym kształtem głowy. Do tej grupy zaliczają się m.in. jamniki miniaturowe oraz owczarki szetlandzkie. Ich średnia długość życia wynosiła 13,3 lata, niezależnie od płci.
Okazało się jednocześnie, że na przedwczesny zgon najbardziej narażone są samce psów średniej wielkości, które mają brachycefaliczny kształt głowy. Charakterystycznym elementem jest w tym wypadku płaski pyszczek. Do tej grupy należą bardzo popularne buldogi angielskie. Na podstawie danych ustalono, że średnia długość życia samców wynosi 9,1 lat, zaś samic 9,6 lat.
Badacze sprawdzili także jak wygląda sytuacja w przypadku najpopularniejszych ras należących do czystej krwi. Najlepiej wypadał Jack Russell Terrier ze średnią długością życia 13,3 lata, następnie labrador - 13,1 lata oraz Cavalier King Charles Spaniel - 11,8 lat. Okazało się, że rasy czyste mają nieznacznie wyższą medianę oczekiwanej długości życia (12,7 lat), niż mieszańce (12 lat). Poza tym samice żyły nieco dłużej od samców (odpowiednio 12,7 i 12,4 lata).
Niektóre rasy psów są szczególnie narażone na choroby
Wielkość i kształt głowy to czynniki genetyczne, które mają bardzo duży wpływ na długowieczność czworonogów. Badacze zaznaczają jednak, że poczynione odkrycia są specyficzne dla brytyjskiej populacji psów. W ich definicji, mieszańce są psami czystej krwi, które jednak nie pochodzą z klubów hodowlanych. Jeśli chodzi o psy dolichocefaliczne, które żyją najdłużej, mają one długą i wąską głowę oraz pysk. Ta cecha wpływa nie tylko na ich wygląd, ale również zdrowie, zachowanie i zdolności. Dzięki swojej budowie czworonogi są bardzo szybkie, wytrzymałe i zwinne. Jednocześnie mogą w bardzo efektywny sposób pobierać powietrze, dlatego bez problemu znoszą długotrwałe bieganie.
Wąska głowa zapewnia im też szerokie pole widzenia, przez co świetnie nadają się do celów łowieckich oraz pasterskich, mogąc wykrywać i śledzić ruch na dużych dystansach. Ich budowa sprawia również, że są mniej podatne na trudności w oddychaniu oraz na przegrzanie, czyli dwa problemy, które w największym stopniu nękają brachycefaliczne rasy. Nie oznacza to jednak, że psy dolichocefaliczne są całkowicie odporne. Najbardziej grożą im choroby stomatologiczne spowodowane stłoczeniem zębów, a także schorzenia neurologiczne i dotyczące oczu.