Trzeba zacząć od tego, że Polska jest znaczącym elementem światowej sceny gospodarczej. I kryzys tego nie zmieni, kryzys też przecież w końcu kiedyś minie. Według różnych zestawień potencjał naszej gospodarki zasługuje na 25 - 30 miejsce na świecie. Nie jesteśmy potęgą, ale jesteśmy rynkiem, który naprawdę wart jest uwagi. W dodatku można u nas zrobić świetne interesy. Nie tylko w ramach prywatnych inwestycji, ale jako partner rządu. A rząd ma do zaoferowania sporo: procesy prywatyzacyjne, wielkie inwestycje infrastrukturalne, częściowo finansowane z Unii, czy też najróżniejsze operacje finansowe, emisje obligacji i tak dalej. Będąc partnerem Polski, w tego typu przedsięwzięciach można naprawdę nieźle zarobić.

Reklama

I w związku z tym nasuwa się pytanie, czy instytucja, która teraz tak skutecznie, ale – trzeba to podkreślić – całkiem legalnie destabilizuje rynek złotego, powinna być partnerem polskiego rządu?
Wiem, że zadawanie tego rodzaju pytań jest stąpaniem po cienkim lodzie, olbrzymia bowiem część kwestii związanych z partnerstwem dla przedsięwzięć rządu jest rostrzygana w ramach przetargów. Żeby było więc jasne: nie chodzi tutaj ani o bojkot, ani o dyskryminację, ani o tym bardziej o wyrzucanie kogokolwiek z Polski. Tylko o wysłanie przez rządzących prostego sygnału: nie jesteśmy bierni i bezradni. Widzimy, co się dzieje, patrzymy wam na ręce i wcale nie jesteśmy z tego zadowoleni. Mniej więcej coś takiego zrobił z Goldman Sachs minister Aleksander Grad. I bardzo dobrze.

>>> Co dokładnie zrobił Grad

W robieniu każdego rodzaju interesów oprócz rzeczy mierzalnych i policzalnych liczą się bowiem również rzeczy niepoliczalne i niemierzalne. Myślę tutaj o kwestii zaufania i reputacji. A dzisiaj w Polsce w potocznym rozumieniu trudno o gorszą łatkę niż określenie „spekulant”. Proszę sobie wyobrazić, co by się działo w mediach, gdyby w najbliższym czasie taki spekulant zdobył jakiś lukratywny kontrakt rządowy. Ale też mówiąc z innej strony: czy rząd może mieć zaufanie do instytucji, która jeszcze przed chwilą pogrążyła kraj w gigantycznych kłopotach?

Być może taka instytucja stanie do jakiegoś przetargu, przedstawi najlepszą ofertę i go wygra. Ale też być może przedtem pięć razy się zastanowi, z czego może mieć większe korzyści – z doraźnej gry na złotym czy z długiej i pewnie per saldo znacznie bardziej lukratywnej współpracy z polskim państwem. A to będzie utrudnione w sytuacji całkowicie zszarganej reputacji i nienawiści przynajmniej części społeczeństwa dotkniętej perturbacjami na złotym. Warto wywołać taką refleksję u tych, których teraz nazywamy spekulantami.

>>> Grzegorz Miecugow: Rząd zaspał w sprawie euro