W Trzeciej Rzeczpospolitej Ryszard Kaczorowski postanowił nie angażować się politycznie, natomiast jako były prezydent emigracyjny pełnił funkcje reprezentacyjne i angażował się w wiele przedsięwzięć, mających jednoczyć Polaków, albo przypominających historyczną spuściznę.
Przez osoby, które go znały, był określany jako osoba uosabiająca godność prezydenta, nieskazitelnie uczciwa, skromna i otwarta, umiejąca sobie zjednywać ludzi z bardzo różnych środowisk. Kilkadziesiąt miast przyznało mu honorowe obywatelstwo.
Ryszard Kaczorowski był członkiem emigracyjnego parlamentu, rządu i w 1989 roku, po śmierci Kazimierza Sabbata, poprzedniego prezydenta na emigracji, przejął jego urząd. W trakcie wojny tworzył podziemne harcerstwo w Białymstoku. Schwytany przez NKWD, został skazany na karę śmierci zamienioną na 10 lat łagrów.
Po tzw. amnestii na mocy układu Sikorski Majski został uwolniony z Kołymy i zaciągnął się do wojska polskiego tworzonego przez Władysława Andersa. Razem z armią Andersa wydostał się z ZSRR i już w szeregach II Korpusu przeszedł cały szlak bojowy, łącznie ze zdobyciem Monte Cassino. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zaangażował się w tworzenie emigracyjnego harcerstwa.
