Subskrybuj nas na Youtube
W niezależną działalność zaangażował się w sierpniu 1980 r., uczestnicząc w strajku w kopalni Manifest Lipcowy w Jastrzębiu Zdroju. Jako wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego przy tej kopalni był jednym z sygnatariuszy Porozumienia Jastrzębskiego z 3 września 1980 r.
Umowa robotników z władzami PRL zakończyła górnicze strajki i przyniosła rozwiązania korzystne dla ludzi pracy w całej Polsce, a nie tylko dla górników. Było to trzecie zawarte wówczas porozumienie, po podpisanych w Gdańsku i Szczecinie. Kilka lat temu w wywiadzie dla PAP Jedynak wspominał, że górnicy walczyli wówczas przede wszystkim o godne traktowanie pracowników i lepszy byt.
Zawsze będę powtarzał, że Porozumienie Jastrzębskie było najlepszym, jakie zostało wówczas zawarte między rządem a strajkującymi. Przede wszystkim dlatego, że nie miało charakteru politycznego, a jednocześnie zawierało w sobie wszystkie 21 postulatów gdańskich - powiedział.
Porozumienie Jastrzębskie cechowała wielka mądrość. Jego integralną częścią były zapisy Porozumienia Gdańskiego. Tym samym przenieśliśmy do naszego porozumienia cały polityczny bagaż, ale wszystkie inne elementy - m.in. gwarancja wolnych sobót oraz cała sfera dotycząca płac czy ochrony pracy - były już naszego autorstwa - dodał.
Tadeusz Jedynak urodził się 16 kwietnia 1949 r. w Niesadnej koło Garwolina. Jak przypomniał dr Jarosław Neja z IPN, w niezależną działalność zaangażował się w sierpniu 1980 r., uczestnicząc w strajku w Manifeście Lipcowym. Później pełnił wiele funkcji w Solidarności – był m.in. wiceprzewodniczącym Międzyzakładowej Komisji Robotniczej-Komitetu Założycielskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego(NSZZ) "Solidarność" w Jastrzębiu Zdroju, następnie wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu Śląska i Zagłębia, członkiem Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność" i delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów.
Zasiadał także we władzach krajowych związku – w Prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej, następnie Komisji Krajowej Solidarności. W stanie wojennym został internowany. Od czerwca 1983 r. ukrywał się, stając na czele podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ "S" jako jej przewodniczący, jednocześnie był członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej związku.
Aresztowany w czerwcu 1985 r. w Warszawie, we wrześniu 1986 r. został zwolniony na mocy amnestii, a następnie wszedł w skład jawnej Tymczasowej Rady NSZZ "S", miesiąc później został członkiem Tymczasowej Rady NSZZ "S" Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
W lipcu 1988 r. Jedynak wyjechał do Australii na zaproszenie tamtejszej Polonii, ale na wieść o wybuchu w sierpniu strajków w kopalniach jastrzębskich powrócił do kraju. Przedostał się na teren KWK Manifest Lipcowy i wziął udział w proteście. W 1989 r. był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu - przypomniał dr Neja.
W wolnej Polsce Jedynak aktywnie angażował się w działalność społeczną i polityczną, m.in. w 1990 r. był delegatem na II Krajowy Zjazd Solidarności, został tam wybrany członkiem Komisji Krajowej związku, w 1991 r. zasiadał w jej prezydium. Dwukrotnie, w latach 1991-93 i 1993-97 był posłem na Sejm.
W 1988 r. prezydent RP na uchodźstwie Kazimierz Sabbat odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2006 r. prezydent Lech Kaczyński uhonorował zaś Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 r. Tadeusz Jedynak odznaczony został także Krzyżem Wolności i Solidarności.