A gdyby zaczęła się wojna? Bunkry i schrony w opłakanym stanie. ZDJĘCIA

1 Wejście do schronu przypomina ogrodową budkę na narzędzia. Za drzwiami jednak oczom ukazuje się niedoszłe centrum dowodzenia w wypadku konfliktu. Schron mógł być wykorzystany w razie ataku atomowego - ma m.in. system wymiany powietrza. O tym, że nie było to miejsce ukrycia przewidziane dla zwykłych obywateli, świadczy sprzęt radiolokacyjny, a także wywieszone na ścianach mapy.

2 Zbudowany w czasach Festung Breslau był jednym z 9 schronów zbudowanych z rozkazu Hitlera w latach 1942-1945, liczył około 800 m kwadratowych i mógł pomieścić do 300 osób. Ludzie wewnątrz mieli do dyspozycji łazienki, pralnię i kuchnię a także system filtracji powietrza i system ogrzewania ciepłym powietrzem.

3 Bunkier przeciwlotniczy jest jednym z wielu zabytkowych obiektów obronnych we Wrocławiu. Miasto słynie z powojennych pozostałości - pytanie jednak, w ilu z nich można byłoby ulokować ludność ewakuowaną w przypadku nagłego niebezpieczeństwa. Na to powinniśmy być przygotowani w każdej chwili w ramach tzw. obrony cywilnej. Informacje o tym, gdzie mieszczą się schrony, nie są jednak powszechne.

4 Jeden z najstarszych i największych schronów znajduje się w Łodzi. Znajduje się pod opieką Klubu Łączności Militarnej Ligi Obrony Kraju, który stara się przywrócić mu dawną świetność i zaprasza łodzian do odwiedzania. Ale teraz jest on już tylko "zabytkiem" właśnie do zwiedzania.

5 Ten schron nie ma waloru zabytkowego - to miejsce, w którym mieszkańcy Łodzi będą mogli skryć się w razie bombardowania czy ataku atomowego. Schron ma własną wentylację i system filtrujący powietrze. Są łazienki i toalety, a także pomieszczenie, w którym przechowywana miała być woda. Schron może pomieścić około 450 osób.

6 W Warszawie schronów jest bardzo wiele, m.in. pod Pałacem Kultury i Nauki, w podziemiach Huty Accelor Mittal, a na Bemowie - pod budynkiem Zespołu Szkół nr 46 przy ul. Gen. Thommeego.

7 To zdjęcie wykonane w październiku ubiegłego roku jest już nieaktualne - schron, wybudowany przez Niemców w 1940 roku, został rozebrany, ponieważ przeszkadzał w rozbudowie Szybkiej Kolei Miejskiej. Obiekt do ostatnich swoich chwil prezentował się nieźle - przez lata był gotowy do użycia. Zmieścić się mogło w nim nieco ponad 400 osób, dla których przewidziano 10 komór, każda wyposażona w tzw. suchą toaletę.