Latkowski: Durczok w pozwie nie zaprzecza molestowaniu. A ja wiem, że chodzi nie tylko o tę znaną dziennikarkę

Magdalena Rigamonti: Pan wnioskował o utajnienie procesu z Kamilem Durczokiem?
Sylwester Latkowski: Proces utajniono, kiedy jeden ze świadków, wydawca z TVN, zaczął mówić o molestowaniu kobiet przez Kamila Durczoka. Opowiadał o bliskiej sobie osobie, która była molestowana. To nie jest tajne, o tym mogę mówić. Wtedy się okazało, że jeśli proces będzie jawny, to kolejni świadkowie nie będą zeznawać, bo się zwyczajnie boją.

Kto o tym zdecydował?
Prawnicy nas przekonali, że jeśli proces nie zostanie utajniony, świadkowie się wycofają. Ja byłem temu wnioskowi przeciwny. Zostałem przegłosowany przez zespół, dziennikarzy, prawników i wydawcę "Wprost". Zresztą jestem pewien, że gdybyśmy się na to nie zdecydowali, to Kamil Durczok by wnioskował o utajnienie procesu.

Bo?
Bo nie chciałby, żeby opinia publiczna usłyszała zeznania bardzo znanej dziennikarki, która była jego podwładną w TVN, a potem - uciekając przed nim - przeszła do innej stacji. Nie chciałby, żeby gazety drukowały informacje, w jaki sposób molestował, jakie składał propozycje seksualne, jaki nacisk wywierał. Nie chciałby, żeby wyszło na jaw, że do swojej podwładnej mówił: Nie mam majtek pod dżinsami, jedziesz do mnie? Albo: Oprzesz się o ścianę, wejdę od tyłu, suko.

Pan teraz zdradza informacje z procesu.
Nie, nie zdradzam, proszę bardzo, tu jest mój zapis rozmowy z tą dziennikarką na długo przed procesem, jeszcze zanim powstał tekst we "Wprost", o molestowaniu seksualnym. Proszę, proszę czytać... "Od tego czasu jestem gównem. Nie mogę nawet przychodzić na prezentację ramówki, bo nie pozwala mi...". To są jedne z łagodniejszych fragmentów, bez nazwisk, bez informacji, kogo jeszcze szef "Faktów" molestował. A molestował i to nie tylko tę jedną dziennikarkę. Zresztą on w pozwie nie kwestionuje molestowania. To jest jedna z jego PR-owskich zagrywek. Kwestionuje, że powiedział do dziennikarki o braku majtek pod dżinsami. Nie zaprzecza molestowaniu. Jakoś media tego nie zauważają, wybielają Durczoka. Powiedziałem mu, że to się wszystko ukaże, opinia publiczna dowie się, kim jest Kamil Durczok, bo ci ludzie, których molestował i upokarzał, opowiedzieli to wszystko wcześniej dziennikarzom. On nie zakopie tego, co ci ludzie mówili. Te nagrania są w sądzie, są u dziennikarzy. Nie uda się mu zamknąć buź wszystkim. Nie uda mu się zakopać tych płaczów, traum, tych terapii ludzi, którym próbował złamać życie. Jestem zdecydowany na to, żeby opinia publiczna poznała prawdę.

Pan się mści na Durczoku?
Za co? Teraz w Polsce, w naszych mediach jest lansowana jedna wersja, a w zasadzie nie wersja, tylko PR-owskie teksty, które w wywiadach opowiada Kamil Durczok, a ludzie, którzy tego słuchają, nie zadają żadnych pytań, nie kontrują swojego rozmówcy, pozwalają mu się wybielać. Nikt nie przyszedł do mnie, do Michała Majewskiego, Marcina Dzierżanowskiego, Olgi Wasilewskiej, czyli autorów tekstów o molestowaniu i nie zapytał o nasze źródła, o to, jak powstawały te materiały, jak to się stało, że ofiary Kamila Durczoka zaczęły opowiadać nam o tym, jak się zachowywał szef "Faktów". Bali się? Obawiali się, że im się narracja posypie, że to nie będzie pasować do tezy o wielkim powrocie syna marnotrawnego polskiego dziennikarstwa? Kamil Durczok świetnie rozgrywa media, ma bardzo dobrze wymyśloną strategię. Zresztą od samego początku.

Czyli od kiedy?
Od momentu, kiedy pojawiły się pierwsze teksty we "Wprost", kiedy to lansowano, że niemal umiera w szpitalu, mówiono o zawale, stanie przedzawałowym, myślach samobójczych słynnego dziennikarza. A tak naprawdę wtedy w szpitalu wylądował Michał Majewski, współautor tekstów o molestowaniu, który jest po zawale - taka była presja. Pamiętam, jak jeden z dziennikarzy "Gazety Wyborczej" na Twitterze pisał, że jesteśmy kanaliami, bo śmieliśmy zadać pytania człowiekowi, który jest w bardzo ciężkim stanie. Otóż wiem na pewno, że Durczok co prawda znalazł się na oddziale kardiologicznym, ale od razu wykluczono zawał, a nawet stan przedzawałowy. Zresztą czy człowiek tak ciężko chory miałby siłę przyjechać ze Śląska do Warszawy i udzielić wywiadu w Radiu Tok FM Dominice Wielowieyskiej? Rozumiem, że chciał się bronić, ale skoro był tak chory, to dlaczego nie zrobił tego przez telefon. Wiedział dobrze, że wywiad na żywo będzie miał większą siłę rażenia...

Po tym wywiadzie, po tekstach we "Wprost" jedna z dziennikarek powiedziała, że wszyscy w środowisku dziennikarskim wiedzieli, że Kamil Durczok jest seksoholikiem...
Proszę zauważyć, że my nie pisaliśmy o seksoholizmie Durczoka, o jego upodobaniach, kontaktach z prostytutkami.

Opisaliście płytę DVD wyciągniętą z jego torby...
Tak, z treściami zoofilskimi, ale to później. Wcześniej przygotowaliśmy tekst o tym, co w Polsce było tematem tabu, czymś, co niby istnieje, ale tak naprawdę nie wiadomo czym jest. Mówię o molestowaniu. Kiedy powstawały te teksty, w Polsce toczyła się dyskusja na temat ustawy antyprzemocowej, a molestowanie to przemoc. Mieliśmy nadzieję, że nastąpią zmiany w prawie, że stworzony zostanie oddzielny paragraf dotyczący molestowania, który nie będzie łączony z gwałtem. Bo jedynie w kodeksie pracy są przepisy dotyczące molestowania. Kodeks karny w Polsce zapomina o ofiarach molestowania. W pierwszym tekście nigdzie nie pojawiło się nazwisko Durczoka. Ciekawe jednak, że zrobił się wielki szum, że w mediach nikt nie miał wątpliwości o kogo chodzi, a to znak, że wiele osób wiedziało o zachowaniach Durczoka, wiele też wiedziało o tych konkretnych przypadkach opisanych w naszej gazecie. I nie robili nic. Nic. To chyba znaczy, że coś jest nie tak z naszym środowiskiem. Do tej pory jego sprawy były przykrywane, można było molestować, mobbować, bo i tak było o tym cicho. Ofiary się nie ujawniały, nie zgłaszały spraw do prokuratury, bo wiedziały, że jest przyzwolenie na takie zachowania. Okazało się, że dotyczy to zwłaszcza mediów, gdzie od wielu lat jeden człowiek molestuje i mobbuje, i nie spotykają go za to żadne reperkusje.

Różne rzeczy ludzie opowiadają o swoich szefach. Różnie jest też z takimi oskarżeniami, że ktoś molestuje, mobbuje.
Oczywiście, tyle że w tym przypadku mieliśmy bardzo konkretną informację, bardzo konkretną rozmowę. Kiedy Olga Wasilewska i Marcin Dzierżanowski przygotowywali tekst o molestowaniu, przyniosłem im zapis mojej rozmowy z dziennikarką. Zacytowaliśmy tylko małe fragmenty, żeby cały tekst nie sprowadzał się do problemu molestowania w mediach, tylko pokazywał różne środowiska.

Dziennikarka wiedziała, że będzie pan wykorzystywał jej wypowiedzi?
Rozmawialiśmy o tym wówczas, że powinien powstać na ten temat materiał, że takie zachowanie to jest łamanie prawa, wykorzystywanie swojej kierowniczej pozycji i że jej historia anonimowo może być opisana. Dam pani fragmenty tej rozmowy, proszę bardzo. Mówiła też o kobietach, które uległy, które szły na seksualny układ z Durczokiem.

Dlaczego nie chce pan powiedzieć, kto to jest ta dziennikarka?
Bo ona jest świadkiem w procesie. Mam nadzieję, że kiedy ten proces się skończy, będzie chciała opowiedzieć publicznie o zachowaniach Kamila Durczoka. Uciekła z TVN, zmieniła pracę i w tej nowej pracy wprost mówiła, że uciekła przed Durczokiem, że już tam nie mogła wytrzymać.

"Jeśli kiedyś, daj Bóg, te akta się odtajnią, to się pani ciężko zdziwi, co to jest za historia" - to Kamil Durczok.
Kamil Durczok próbuje obwinić wszystkie swoje ofiary, z dziennikarki, o której rozmawiamy, próbuje zrobić dziewczynę, która prowokowała, trywializuje ją. To jest jego metoda. Zresztą nie tylko jego. Po pierwszym tekście spotkałem się z Edwardem Miszczakiem, dyrektorem programowym TVN, jednym z przełożonych Durczoka. Jego tak naprawdę interesowało tylko, czy będziemy kontynuować temat Kamila Durczoka. Odpowiedziałem, że jeśli będziemy mieli materiały, to będziemy. Zapytał też: Ale o co ci chodzi, przecież w tym środowisku każdy prowadzi jakieś życie towarzyskie? I zrobił przytyk do mojego życia osobistego. Tłumaczyłem, że nie zajmowaliśmy się kochankami Kamila Durczoka, że myli molestowanie seksualne ze związkiem, że opisaliśmy sytuacje, kiedy mężczyzna wywiera nacisk na swoją podwładną, ona kilka razy odmawia, a za odmowę spotykają ją konsekwencje zawodowe.

Dyrektor Miszczak prosił, żeby nie publikować nic więcej temat redaktora Durczoka?
W tym czasie zaczęły do redakcji spływać maile, ludzie dzwonili z całej Polski, chcieli opowiedzieć o tym, że byli molestowani przez swoich zwierzchników. Do Olgi Wasilewskiej zadzwonił też facet, biznesmen, wynajmujący swoje mieszkanie i opowiedział historię o tym, jak to Kamil Durczok zabarykadował się w mieszkaniu, szarpał się z nim, został spisany przez policję. Chciał uciec. A w mieszkaniu zostały jego rzeczy. W tym samym mieszkaniu zobaczyliśmy akcesoria do zażywania narkotyków, w tym coś, co wyglądało na narkotyki. Zresztą później się okazało, że to są śladowe ilości narkotyków. Nie wiemy jednak, co udało się wyczyścić.

Komu?
Właściciel mieszkania twierdził, że kiedy Kamil Durczok barykadował się w mieszkaniu, było słychać hałasy takie, jakby coś niszczył. Kiedy razem z Michałem Majewskim weszliśmy do tego mieszkania, zobaczyliśmy zniszczone aparaty telefoniczne, kamerę. Co takiego było w tych telefonach, kamerze, że ktoś się bał, że ujrzy to światło dzienne? Pamiętam, jak zaczęliśmy odtwarzać płytę DVD, która była w torbie Kamila Durczoka, jak zobaczyliśmy kobietę współżyjącą z koniem... Można zadać pytanie, czy szefowie TVN, a teraz Polsatu uważają, że zoofilskie filmy to jest coś, na co należy przyzwalać. Nie wiemy, czy na tej kamerze, w telefonach nie było pornografii dziecięcej.

To oskarżenie.
Nie. Dlaczego więc zniszczono te nośniki...? Żałuję, że ich nie wzięliśmy. Dlaczego policja je zignorowała, zamiast zabezpieczyć? W mieszkaniu, w którym Durczok przebywał kilkanaście godzin, znajdowały się przedmioty, które mogłyby świadczyć o tym, że dochodziło tam do zażywania narkotyków. A jak wiemy posiadanie i zażywanie narkotyków to w Polsce przestępstwo. Przecież w "Faktach" Kamila Durczoka pokazywano co jakiś czas akcje nalotu policji na dilerów narkotyków, piętnowano handel narkotykami, ich zażywanie. Szef "Faktów" nigdy na antenie nie powiedział, że jest za tym, by można było legalnie zażywać narkotyki. I okazuje się, że w miejscu, w którym dość często przebywał, w prywatnym mieszkaniu dochodziło do zażywania narkotyków, a te narkotyki gdzieś trzeba było kupić, więc trzeba było znać dilera. W każdym kraju osoba, która ucieka z mieszkania, w którym mogło dochodzić do zażywania narkotyków, jeśli widzi to policja, doszłoby do zatrzymania takiej osoby, zabezpieczenia dowodów. Ale nie doszło, bo policjanci zobaczyli gwiazdę telewizyjną, wielkiego Kamila Durczoka, nie zrobili nic. Tak, jakby osoby publiczne funkcjonowały na innych prawach. Chociaż, tu ciekawostka, według prawa tylko politycy są traktowani jako osoby publiczne. Durczok, Baczyński, Lis, Latkowski, Jastrzębowski i inni redaktorzy naczelni - nie. Gdyby polityk znalazł się w podobnej sytuacji, to nie byłoby żadnej taryfy ulgowej. A ludzie, którzy rządzą mediami, mają większą siłę niż większość polityków, bo często decydują o ich losie. Tylko że są bezkarni, bo zawsze mogą schować się za prywatnością, spokojnie robiąc to, co piętnują u polityków.

Kamil Durczok wygrał proces o naruszenie jego dóbr osobistych, tajemnicy korespondencji, prawa do prywatności oraz intymności.
No właśnie. Sąd uznał, że Durczok jest osobą prywatną. Tyle że jeszcze nie wygrał, bo wyrok nie jest prawomocny. Złożyliśmy apelację.

Środowisko dziennikarskie się podzieliło i społeczeństwo się podzieliło.
Ciekawe dlaczego sąd nie potraktował tak samo Krzysztofa Piesiewicza, senatora, adwokata, szanowanego obywatela? Bo polityk. Czy środowisko i społeczeństwo się dzieliły, kiedy opublikowaliśmy nagrania Adama Hoffmana, w których opowiada swoim podwładnym kobietom o rozmiarach swojego przyrodzenia? Nie, wszyscy potępiali zachowanie polityka. Ale gdyby ktoś nagrał mnie, jak informuję swoje podwładne o tych samych sprawach, to w sądzie mógłbym powiedzieć, że nie jestem osobą publiczną. Że mam prawo do prywatności i intymności.

Nie ma pan poczucia, że wtedy tym tekstem, tymi zdjęciami z mieszkania, w którym przebywał Durczok, przestrzelił pan, rozmydlił temat molestowania?
Nie. W tym czasie dziennikarze zajmowali się nadal tematem molestowania, zgłaszały się kolejne kobiety. I na początku byłem przeciwny publikowaniu materiału z tego mieszkania. Koledzy mnie przekonali, że nie możemy ulegać, że trzeba opisać to, że gdyby sprawa nie dotyczyła Durczoka, to policja zachowałaby się zupełnie inaczej. Ustaliliśmy też, że Michał Majewski porozmawia z Kamilem Durczokiem. Ta rozmowa jest nagrana, słychać jak kręci, jak się wije. Rzuca słuchawką.

Jest w sądzie to nagranie?
Jest, ale nie chciano dopuścić go jako dowodu. Zresztą wszystkie nasze dowody zostały odrzucone. Wyrok zapadł na podstawie świadków Kamila Durczoka i dowodów przyniesionych przez niego. Mówiłem prosto w twarz pani sędzi, że na początku procesu już miała wydany wyrok. Uważam, że to jeden z najbardziej skandalicznych wyroków. Po rozmowie Majewskiego z Durczokiem zadzwonił Edward Miszczak, który chciał zablokować publikację. Dostaliśmy też informację, że policja nie będzie się zajmowała tym, co jest w mieszkaniu, w którym przebywał Kamil Durczok. Policjanci proponowali właścicielom, żeby wynajęli agencję detektywistyczną. Zadzwoniłem wtedy do Mariusza Sokołowskiego, rzecznika prasowego Komendy Głównej Policji. Mówię, że gdyby w tym mieszkaniu był polityk albo anonimowa osoba, to byłoby tornado, rewizje, zbieranie dowodów... Wtedy, po po mojej interwencji, wreszcie podjęli czynności, ale zrobili to po łebkach.

Skąd pan wie?
Widziałem dokumenty. To było tak, jakby ktoś chciał chronić Kamila Durczoka. Kiedy byłem przesłuchiwany, prokurator powiedział, że gdyby u zwyczajnego obywatela znaleziono nawet śladowe ilości narkotyków, to miałby rewizję wszędzie, w miejscu pracy, w domu, sprawdzane komputery, telefony. Ale tu zadziałała magia nazwiska. Ale nie na nas. My się z Durczokiem znaliśmy, byliśmy po imieniu, podobnie Michał Majewski. Nie mieliśmy żadnych animozji, to były normalne relacje. Rozmawialiśmy z tak dużą liczbą ludzi z TVN-u, że mogliśmy zrobić dużo więcej tekstów niż rzeczywiście powstało.

Komisja w TVN przesłuchała w sumie 37 osób, w tym Kamila Durczoka.
I potwierdziła dwa przypadki molestowania przez Kamila Durczoka. I to nie jest tak, że szef "Faktów" został zwolniony z pracy po tekstach we "Wprost". Rozstano się z nim na bardzo dobrych warunkach po raporcie komisji TVN, choć tak naprawdę powinien zostać zwolniony dyscyplinarnie. Nie zrobiono tego, bo mógłby pogrążyć swojego szefa Adama Pieczyńskiego, który wiedział o zachowaniach swojego podwładnego. To jest powiedziane w raporcie, mówi to też dziennikarka, która była molestowana przez Durczoka. W TVN już nie myślano o Durczoku, tylko o innych swoich głowach, które miały świadomość, co się dzieje w "Faktach".
Olga Wasilewska i Marcin Dzierżanowski spotykali się z pracownikami TVN, ofiarami Kamila Durczoka, nagrywali je. Zdarzyło się, że po tym ja i Michał Majewski rozmawialiśmy jeszcze raz z tym osobami, żeby się upewnić, czy nie konfabulują. Sprawdzaliśmy, chcieliśmy być w stu procentach pewni. I to, co widziałem i słyszałem - trzęsących się, płaczących ludzi - jeszcze dobitniej uświadomiło mi, co się działo w tej redakcji. Mieliśmy przygotowane materiały do kolejnych tekstów.

Dlaczego się nie ukazały?
Bo mnie ścięto głowę, przestałem być redaktorem naczelnym "Wprost". I zaczął się proces. Durczok nie wybrał milczenia w czasie procesu. W mediach pojawia się tylko jego narracja.

Przecież rozmawiamy.
To incydent. Gdyby Kamil Durczok przeprosił swoje ofiary mobbingu i molestowania, to uwierzyłbym w jego zmianę. Każdy w życiu popełnia błędy, ja też popełniłem, swoje w życiu odsiedziałem, zapłaciłem za to. A on, cóż, PR, strategia.

Gdyby przeprosił, to by się przyznał, że molestował, a on zaprzecza.
Jego ofiary do dziś mają traumę.

Część z nich dostała od TVN odszkodowanie.
TVN zapłacił za ich milczenie. Wiem, że ludzie się bali zeznawać, bo obawiali się, że Durczok poda ich do sądu. Widzieli, jakich sum odszkodowawczych żąda Kamil Durczok. Na szczęście wiele z ofiar poszło do sądu z podniesioną głową. Najdziwniejszą sprawą jest dla mnie postawa Marianny Durczok, która publicznie w mediach bardzo broni męża. Dlaczego trzy razy z rzędu nie przychodziła na rozprawy?

Sugeruje pan, że to celowe przedłużanie?
Przez to odraczane są rozprawy. Kamil Durczok walczy różnymi metodami. Korzysta z materiałów firmy MDI - tej samej, która szantażowała mnie za to, że zdecydowałem się puścić we "Wprost" teksty Cezarego Łazarewicza na temat metod jej działania, naciskania na dziennikarzy. Wyciągano sprawę mojej przeszłości, która nie było żadną tajemnicą, bo mówiłem o niej publicznie, nawet w wywiadach. Gdzie jest rzetelność dziennikarska Durczoka, dlaczego nigdy nie zapytał mnie o komentarz, o zdanie? On ma jeden problem, byłem dla niego partnerem, zapraszano mnie do programu "Fakty po Faktach", do komentowania różnych spraw. Ten sam Kamil Durczok puszczał nagrania z Hofmanem, powołując się na "Wprost", cytował artykuły, jak ten o agencie Tomku, i jakoś nie przeszkadzała mu moja przeszłość. Zresztą przeszłość, która jest opisana i analizowana... Przestałem być partnerem, kiedy zaczęliśmy pisać o nim prawdę. Dziennikarze "Wprost" stali się wrogami, wyklętymi przez środowisko.
Jest jeszcze inny problem, Kamil Durczok wie, że my jesteśmy długodystansowcami, że my wciąż zajmujemy się jego sprawą, jego relacjami ze światem, których żaden dziennikarz, żaden uczciwy człowiek mieć nie powinien. Jeśli myśli, że książką i PR-owskimi wywiadami przykryje prawdę, to się grubo myli.