Trwa odliczanie do startu amerykańskiego wahadłowca Discovery z sześcioosobową załogą na pokładzie. NASA chce wystrzelić go w czwartek o godz. 22.50 czasu polskiego. Będzie to ostatni lot Discovery. Łącznie wahadłowiec pokonał 230 milionów kilometrów. Na Międzynarodową Stację Kosmiczną ISS prom dostarczy stały moduł wielozadaniowy, dzięki któremu stacja zyska więcej miejsca do magazynowania i przeprowadzania eksperymentów.
Drugim ważnym elementem będzie platforma, udostępniająca miejsce do mocowania dużego sprzętu. Ponadto na stację ISS zostanie dostarczony humanoidalny robot.
W celu instalacji nowych elementów astronauci dwukrotnie wyjdą w przestrzeń kosmiczną. Na pokładzie Discovery w kosmos poleci sześcioro astronautów: Steven W. Lindley (dowódca), Eric A. Boe, Michael R. Barratt, Stephen G. Bowen, Nicole P. Scott, Alvin Drew. Bowen zastąpił astronautę Tima Koprę, który doznał kontuzji w wypadku rowerowym w styczniu. Amerykańska agencja kosmiczna NASA w środę zdecydowała o zielonym świetle dla czwartkowego startu. Wahadłowiec miał wystartować już dużo wcześniej, ale na początku listopada odwołano start z powodu problemów ze zbiornikami paliwa.
Misja STS-133 będzie ostatnim lotem wahadłowca Discovery, który podróżował najwięcej ze wszystkich promów kosmicznych. W swój pierwszy lot wystartował 30 sierpnia 1984 r. Licząc z zapowiadaną ostatnią misją, będzie miał w swoim dorobku 39 lotów. Nazwę Discovery otrzymał na cześć jednego ze statków brytyjskiego odkrywcy Jamesa Cooka, odbywającego podróże po Oceanie Spokojnym pod koniec XVIII wieku.
Komentarze (7)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze"1-2--3---4---5---6---7---"
Skąd atom na czubku rakiety "wie", że atomy paliwa w dyszy odbiły się od niej w przeciwna stroną? Być może nie szybkość światła jest ograniczeniem dla ruchu geometrii fizycznej materii. W idei hipernapędu szybkość c', c ' < c, mniejsza od szybkości światła, nie wynika z ograniczenia jaki jest paradygmatem natury ruchu w nauce. W idei wehikuł nie do końca jest szczelny w geometrii ruchu. Atomy nie są sztywne. Wehikuł jest konstrukcją fizyczną. Posiada złącza, połączenia. Cały staje się w ruchu korpuskularno falowym fotonem materii [maksymalna spójność jest przy c'], ale w nim rozchodzi się fala i na spoiwach są jej starty ruchu, "informacji", rozproszenie. Wehikuł jako latająca/pływająca "czarna dziura" nie jest widoczny i promień radaru w skoku w nad/pod przestrzeń go nie dosięgnie, ale pozostawia ślad promieniowania tarcia na spoiwach konstrukcji. W naturze nie ma przyspieszenia, są kwantowe zmiany impetu, prze/skoki stałej szybkości.
Ideogram:
-.--.---.---.---.---.---
W hipernapędzie dwa źródła napędu - w idei światło z tyłu napędnika OH2:e i oddziaływanie elektrostatyczne z przodu napędnika - dają geometryczny mnożnik c' * c ' skoków ruchu. W naturze nie ma czasu, jest ruch harmoniczny. Kwanty rytmów. Być może realna dla hipernapędu jest korpuskularna gęstość fotonów względem korpuskularnej gęstości elektronów oraz falowa gęstość fotonów i falowa gęstość elektronów. Być może istnieje inna jeszcze z natury możność dla metody konstrukcji napędu niż tylko odbicia mechaniczne. Na dymiących rakietach człowiek daleko w kosmos nie zajdzie, a ziemska cywilizacja będzie tylko planetarną a nie kosmiczną. Takie rozwiązanie nie jest doskonałe.
Klasyczne rakiety są z czasów światła klasycznej mechaniki. Przyszłe rakiety będą z czasów światła kwantowej mechaniki.
Zadziała, czy nie zadziała?
Trik optyczny. Układ widziany na radarze porusza się, ale wewnętrznie jest tak samo, czy wehikuł spoczywa, czy porusza się. Napędnik waha się. Odbija się [kwantowe nano odbicia] i jest wyhamowywany i przyspieszany przez pole elektromagnetyczne [światło] oraz impuls dodatniego pola elektrycznego. Istotne są w idei rytmy [nano] impetu.
Ideogram:
[#~~~> (OH2:e-) ~~~> |+]>
To można zapewne sprawdzić: szklana kula w rurze próżniowej wypełniona maksymalnie mieszaniną OH2:e i oświetlona, musiałaby się poruszać.
2. Ale może być inaczej. Dochodzi do splątania korpuskularno falowego fotonów i elektronów, napędnik porusza wehikuł do prędkości c' mniejszej od prędkości światła c. I wówczas pojawia się impuls dodatniego pola elektrycznego - przesunięcie w geometrii czasoprzestrzeni - tunelowanie.
3. Albo jeszcze inaczej. Całość wchłania rytmy impetu fotonowego fali światła, wchłania ruch światła do szybkość c' i jest przyspieszane [poślizg kwantowy] impulsem pola dodatniego do c', stąd przesunięcie w geometrii Wszechświata [nie w czasoprzestrzeni] proporcjonalne do c' ^ 2.
Idea ruchu hipernapędu, napędzania jest wewnętrzna, a nie zewnętrza jak w klasycznej rakiecie, jak wahadłowiec na zdjęciu. Geometria układu jest zamknięta. Klasyczny wahadłowiec, w idei jak na zdjęciu, "dymi" jak kometa, bo ma geometrię ruchu układu otwartą.
Zadziała, czy nie zadziała?