Dżabalija to największy obóz dla uchodźców w Strefie Gazy.
Blisko milion Palestyńczyków szukało schronienia
Agencja ONZ ds. uchodźców palestyńskich (UNRWA) twierdzi, że zapewniła schronienie w 156 szkołach i infrastrukturach prawie milionowi palestyńskich wysiedleńców szukających schronienia przed izraelskimi bombardowaniami.
Przyczyny konfliktu izraelsko-palestyńskiego
Emigracja żydowska i utworzenie Izraela. Wzmożona emigracja żydowska na tereny Izraela i jej końcowy efekt, jakim było utworzenie w roku 1948 państwa Izrael, całkowicie zmieniło sytuację ludności rodzimej, mieszkającej na tych terenach.
Podział terytorium. ONZ chciało zapobiec możliwym konfliktom na tym obszarze przez ustalenie podziału Izraela na dwie duże strefy – palestyńską (mającą zagwarantowaną autonomię) i żydowską, do tego zaś strefę neutralną, międzynarodową. Obie strony, arabska i żydowska, nie chciały zaakceptować podziału terytorium i faktycznego współistnienia dwóch oddzielnych państw o jednym mandacie w ONZ.
Wojny i konflikty zbrojne. Pierwsze lata istnienia Izraela to okres walk pomiędzy obiema stronami, prowadzonych zwykle nie przez siły regularne, a partyzantów i bojówki. Oliwy do ognia dolało oczywiście zaangażowanie się w konflikt lokalnych państw arabskich i pierwsza wojna z ligą państw arabskich.
Zmiana taktyki działania. Wtedy też doszło do zmiany taktyki działania sił palestyńskich – zamiast otwartej walki rozpoczęła się wojna partyzancka i terrorystyczna.
Powstanie Autonomii Palestyńskiej. Sytuację pogorszyło jeszcze ogłoszone przez Palestyńczyków w 1988 roku powołanie Autonomii Palestyńskiej, formalnie niezależnego państwa, okupowanego przez Izrael.
Radykalizacja konfliktu. Do głosu dochodziły coraz bardziej radykalne odłamy bojowe Palestyńczyków, w tym organizacja Hamas.