Lucjan Kaszycki był kompozytorem muzyki symfonicznej, rozrywkowej i elektronicznej, aranżerem, publicystą muzycznym, pedagogiem, profesorem sztuk muzycznych, a także - jak podkreślił we wspomnieniu o artyście Paweł Brodowski – szefem artystycznym, pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży; człowiekiem ujmującym i niezwykle lubianym.
Urodził się 27 września 1932 roku w Krakowie. Ukończył tam Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu, następnie studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej - dyplom obronił w roku 1957. Współpracował z Teatrem Starym oraz warszawskimi teatrami: Studiem, Powszechnym, Rozmaitości, STS i Operetką. Lucjan Kaszycki skomponował muzykę do ponad 150 spektakli teatralnych oraz do prawie 40 filmów, m.in. do "Pożegnań" (1958), "Wspólnego pokoju" (1958), "Rozstania" (1961) i "Jak być kochaną" (1963) Wojciecha Jerzego Hasa.
Autor wielu przebojów
Kaszycki był autorem wielu przebojów muzyki rozrywkowej, które śpiewali m.in. Sława Przybylska, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik, Irena Santor.
Wkrótce po studiach – w roku 1958 – zajął się pracą pedagogiczną. Wykładał kompozycję w PWSM w Krakowie, na Wydziale I wprowadził prekursorskie seminarium muzyki jazzowej. Jego studentami - wychowankami byli m.in. Jan Jarczyk, Janusz Stefański, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński. W latach 1967-72 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni PR w Krakowie, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR.
Na przełomie lat 60. i 70. pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego Polskiej Federacji Jazzowej; zasiadał też w Radzie Zarządu Głównego PSJ w Warszawie. Był szefem kadry pedagogicznej pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży w latach 1971-73. Podobną funkcję sprawował na Warsztatach Jazzowych Radost ’76 w Mąchocicach koło Kielc.
Pedagog, dziennikarz, juror
Od 1974 r. mieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu Trzeciego Polskiego Radia (1944-77). Także w Warszawie poświęcił się pracy pedagogicznej na Akademii Muzycznej, gdzie otrzymał stopień docenta, a następnie profesora. W 2002 r. nadano mu tytuł profesora sztuk muzycznych. Na Uniwersytecie Muzycznym pracował aż do roku 2011.
W 1992 r. założył pierwszą w Polsce szkołę zawodową muzyki rozrywkowej; była to Autorska Szkoła Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy, gdzie uczył do roku 2003.
Wielokrotnie był jurorem imprez muzycznych - m.in. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie i Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego „Klasyka Polska” w Opolu.
.Za osiągnięcia twórcze i działalność pedagogiczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń.
Wielki artysta, zasłużony pedagog, kochany nauczyciel, wspaniały człowiek. Zmarł 5 maja o 2-giej w nocy na serce. Miał 88 lat. Polska muzyka poniosła olbrzymią stratę. Żegnaj Profesorze! – napisał w internetowym wydaniu magazynu „Jazz Forum” Paweł Brodowski.
