Kilka tygodni temu Andrzej Rozpłochowski, po zakażeniu koronawirusem, w ciężkim stanie trafił do pełniącego funkcję placówki covidowej Szpitala MSWiA w Katowicach.

Andrzej Rozpłochowski, wyróżniony kilka miesięcy temu tytułem Człowieka Roku 2020 "Tygodnika Solidarność", urodził się 7 września 1950 w Gdańsku-Oliwie. Ukończył Zasadniczą Szkołę Samochodową w Inowrocławiu.

Reklama

W latach 1970-77, po odbyciu zasadniczej służby wojskowej pracował w PKP w Inowrocławiu, a w latach 1977-1983 Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. W 1980 r. uczestniczył tam w strajku, a potem został przewodniczącym komitetu strajkowego. 11 września 1980 r. podpisał w imieniu protestujących ze stroną rządową Porozumienie Katowickie. To właśnie w Dąbrowie Górniczej wynegocjowano postulat, że Porozumienia Gdańskie obowiązują na terenie całego kraju. Porozumienie Katowickie umożliwiło także tworzenie w Polsce niezależnego i scalonego ruchu związkowego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego Rozpłochowski był internowany w Ośrodku Odosobnienia w Katowicach, następnie w Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach. Został oskarżony o "próbę obalenia siłą ustroju PRL", był przetrzymywany bez wyroku w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, zwolniony na mocy amnestii w lipcu 1984 r.

Od 1988 r. przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych, angażował się w działalność organizacji polonijnych. W 2010 r. wrócił do Polski. Angażował się m.in. w upamiętnianie historii "Solidarności", często zabierał głos w debacie publicznej. Jest autorem wspomnień pt. "Postawią Ci szubienicę..." (2011).

Jak przypomina "Encyklopedia Solidarności", w 1990 r. Andrzej Rozpłochowski został odznaczony - przez rząd RP na Uchodźstwie – srebrnym Krzyżem Zasługi, w późniejszych latach także m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.