Erupcje wulkanów wywołały bardzo szybkie globalne ocieplenie, a następnie głęboką transformację biosfery naszej planety. Widać zatem pewne podobieństwa między masowym wymieraniem miliony lat temu a tym, co dzieje się obecnie. Dziś również zmagamy się z podobnym ryzykiem, dlatego naukowcy postanowili dokładnie przeanalizować wydarzenia z odległej przeszłości, aby móc lepiej zrozumieć współczesne zmiany.
Co wiemy o masowym wymieraniu 200 milionów lat temu?
Zespół badaczy postanowił przyjąć metodę określaną jaką “ramy ekoprzestrzeni”. Na tej podstawie analizował wpływ masowego wymierania na ekosystemy morskie i lądowe. Takie podejście pozwoliło na skategoryzowanie zwierząt na podstawie ich ról i zachowań. Wykracza zatem poza zwykłą klasyfikację gatunkową. Okazuje się, że zmiana klimatu sprawiła, iż niektóre osobniki musiały przyjąć nowe role w ekosystemie. Wiedza na ten temat pomaga dostrzec szerszy i bardziej złożony obraz ekologiczny tego okresu.
Przeprowadzone badania ujawniły też spory kontrast między tym, co działo się w środowisku morskim a lądowym. Choć zginęło wiele zwierząt żyjących w oceanach (blisko 71 proc. gatunków), struktura ekosystemu morskiego wykazała się niezwykłą odpornością. Na lądzie sytuacja wyglądała dużo gorzej. Wyginęło bowiem aż 96 proc. gatunków. Skutkiem tego była radykalna zmiana krajobrazu naszej planety. Oznacza to, że ekosystemy reagują na katastrofalne wydarzenia w odmienny sposób.
Jakie mogą być skutki współczesnego globalnego ocieplenia?
Wiedza o przyczynach i skutkach masowego wymierania sprzed 200 milionów lat jest niezwykle cenna. Na tej podstawie naukowcy mogą przewidywać i łagodzić ewentualne skutki obecnych i przyszłych kryzysów środowiskowych. Okazuje się, że podobieństwa między szybkim globalnym ociepleniem końca triasu a obecnymi zjawiskami są bardzo wyraźne. Obserwujemy nie tylko dynamiczną zmianę klimatu, ale również utratę różnorodności biologicznej. Naukowcy, którzy pracują nad ochroną przyrody, powinni zatem wiedzieć, w jaki sposób reagowały ekosystemy na podobne wydarzenia w przeszłości.
Badania są także doskonałą okazją do tego, aby poznać świat, który istniał 200 milionów lat temu. Metoda “ekoprzestrzeni” zapewnia zupełnie nowe spojrzenie na prehistoryczne życie na Ziemi. W planach jest rozszerzenie badań o metody odnowy gatunków po wyginięciu i analizę skutków utraty różnorodności biologicznej.