Alitalia tonie. Premier Włoch wyklucza znacjonalizowanie przewoźnika

Najbardziej prawdopodobnym rozwiązaniem jest powołanie przez rząd zarządu komisarycznego, a w dalszej perspektywie zapewne sprzedaż przewoźnika. Obecnie 49 proc. udziału w nim mają linie Etihad ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Alitalia traci dziennie około pół miliona euro. W dyskusjach we Włoszech nie wyklucza się też jej bankructwa i upadku.

Szef włoskiego rządu oświadczył, odnosząc się do sprawy możliwości ratowania linii lotniczych: W sprawie Alitalii trzeba powiedzieć prawdę; już to mówiłem i teraz to powtarzam, nie ma warunków do nacjonalizacji. Zapewnił, że rząd czuje się zobowiązany, by bronić pracowników, użytkowników, podatników i obywateli, by nie roztrwoniono kapitału firmy. Będziemy nad tym pracować, wiedząc, że wynik referendum uczynił to wyzwanie trudniejszym - dodał.

Nie mogę milczeć i muszę wyrazić zaniepokojenie tym, co dzieje się w Alitalii - oznajmił premier. Przyznał, że jest zawiedziony tym, że odrzucono szansę na porozumienie między firmą a związkami zawodowymi.

Minister rozwoju gospodarczego Carlo Calenda powiedział zaś, że aby zapewnić dalsze funkcjonowanie linii lotniczych przez następnych 6 miesięcy, konieczna będzie pożyczka od państwa w wysokości 300-400 milionów euro. Minister, zapytany w wywiadzie radiowym o to, czy prawdą jest, iż Lufthansa jest zainteresowana zakupem Alitalii, odparł: Mam nadzieję. Dodał, że warto sprawdzić taką opcję.

Szef resortu rozwoju ocenił, że kierownictwo firmy popełniło bardzo dużo błędów i to, jak dodał, przy pewnej dawce arogancji. W opublikowanym w środę wywiadzie dla dziennika "La Stampa" minister transportu Graziano Delrio stwierdził, że firma zostanie sprzedana najlepszemu oferentowi. Za odrzuceniem wstępnego porozumienia w sprawie planu ratunkowego opowiedziało się 67 proc. pracowników Alitalii.

Plan uzgodniony ze związkami zawodowymi przewidywał między innymi obniżenie wynagrodzeń o 8 proc., redukcję kosztów pracy, zwolnienie 980 osób, zmniejszenie liczby dni wypoczynku ze 120 do 108 dni rocznie. Było to kompromisowe rozwiązanie, bo wcześniejszy projekt przedstawiony przez kierownictwo firmy szedł jeszcze dalej i zakładał obniżkę pensji o ok. 30 proc. i zwolnienie ponad 1 300 osób.