Subskrybuj nas na Youtube
Profesor Pisarek miał wygłosić laudację na cześć Jacka Bocheńskiego. To on w tym roku miał odebrać nagrodę podczas gali "Ambasador Polszczyzny". Jest ona przyznawana przez Radę Języka Polskiego osobom zasłużonym pielęgnującym piękno języka.
Przykrą wiadomość przekazał zebranym ze sceny prof. Andrzej Markowski. – Dziesięć minut temu zmarł w garderobie prof. Walery Pisarek – powiedział łamiącym się głosem. Uroczystość odbyła się, ale nie w pełnym wymiarze. – Profesor na pewno życzyłby sobie, żebyśmy wręczyli nagrody. Proszę mi wybaczyć, ale żadnych więcej uroczystości nie będzie. Jesteśmy wszyscy wstrząśnięci – mówił prof. Markowski.
– Dwie godziny temu jadłam z profesorem obiad, był szczęśliwy, w dobrym humorze. Przez całe jego życie język polski był jego największą miłością i ten wieczór traktował jak wielkie święto. Co my możemy zrobić? Mieliśmy ten koncert zadedykować Ambasadorom Polszczyzny, ale zadedykujemy go profesorowi, który odszedł od nas w biegu – mówiła Magda Umer, która miała uświetnić galę koncertem.
"Frekwencja wyrazów w prasie"
Walery Pisarek urodził się w 1931 r. w Rabce. Szkołę powszechną skończył w 1943 r. na kompletach tajnego nauczania. Po ukończeniu liceum, od 1949 do 1957 r., studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymał w 1966 r. na wydziale filologiczno-historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach na podstawie pracy "Nagłówek wypowiedzi prasowej w oświetleniu lingwistycznym". W 1973 r. Rada Wydziału Filologicznego UJ na podstawie rozprawy habilitacyjnej "Frekwencja wyrazów w prasie" nadała mu stopień doktora habilitowanego.
W 1982 r. uzyskał tytuł prof. nadzwyczajnego nauk humanistycznych, a w 1994 r. – tytuł prof. zwyczajnego. Był założycielem studiów dziennikarskich przy UJ i pracownikiem naukowym Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
Pełnił funkcję honorowego prezesa Rady Języka Polskiego przy Polskiej Akademii Nauk – był pierwszym przewodniczącym rady. W latach 1969–2001 był dyrektorem krakowskiego Ośrodka Badań Prasoznawczych. Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności.