Subskrybuj nas na Youtube
Koniec z trzymaniem psów na łańcuchach
Do Sejmu trafił projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt, złożony przez posłów Koalicji Obywatelskiej. Jak czytamy w uzasadnieniu, jej celem jest wprowadzenie całkowitego zakazu trzymania psów na uwięzi, a głównie tych czworonogów, które są przypięte do budy łańcuchem.
ZOBACZ kanał Dziennik.pl na WhatsAppie
Dotychczasowe przepisy dopuszczają trzymanie zwierząt na uwięzi, jednak w określonych warunkach. Jak stanowi art. 9. ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, "[z]abrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 metry".
Według projektu nowe brzmienie art. 9 ust. 2 będzie następujące: "Zabrania się trzymania psów na uwięzi". Psa na uwięzi będzie można trzymać tylko podczas spacerów oraz transportu.
Dlaczego całkowity zakaz psów na łańcuchach jest potrzebny?
Jak wskazuje uzasadnienie projektu ustawy, aktualnie trudno jest ustalić, czy pies przebywał na łańcuchu tylko przez 12 godzin. Przepis ten uznany jest przez wnioskodawców za martwy.
Poza tym według posłów trzymanie zwierząt na łańcuchu jest niehumanitarne, a jego konsekwencje mogą nosić znamiona znęcania się nad zwierzętami. Łańcuch bowiem może wrastać w skórę, podczas mrozów może przymarzać, a często jest też za ciężki w stosunku do wagi czworonoga.
Kojce jako jedyna humanitarna forma trzymania psów
Zgodnie z projektem jedyną formą trzymania psów na posesji, która jest humanitarna, są kojce. Tutaj jednak również przewidziane są wymagania, które musi spełnić właściciel zwierzęcia. Przede wszystkim muszą mieć określoną powierzchnię oraz miejsce, które będzie chroniło psa przed upałami, mrozami i opadami. Kojec musi mieć dostęp do światła dziennego, stały dostęp do wody, a właściciel musi zapewniać psu pożywienie. Ponadto pies musi mieć możliwość swobodnego poruszania się. Co najmniej 2 razy dziennie ma mieć także zapewniony ruch poza kojcem.
Według proponowanych zmian, w przypadku psów, które mają wysokość w kłębie poniżej 50 centymetrów – kojec musi mieć nie mniej niż 10 metrów kwadratowych. W przypadku psów o wysokości od 51 do 65 centymetrów – powierzchnię nie mniejszą niż 15 metrów kwadratowych, natomiast psy powyżej 66 centymetrów to kojec o powierzchni nie mniejszej niż 20 metrów kwadratowych.
Wspomniana wysokość w kłębie to: "pionowy rozmiar zwierzęcia czworonożnego liczony od poziomu ziemi do najwyższego punktu tułowia, położonego na szczycie łopatek".
Jeżeli w jednym kojcu będzie kilka psów, to powiększa się go dla każdego kolejnego czworonoga o połowę wskazanej powierzchni. W przypadku psów o różnej wysokości, przyjmowane będą wartości dla zwierzaka najwyższego. Wspomniane wcześniej pomieszczenie w kojcu nie wlicza się do jego powierzchni.