Kim był Antonín Dvořák? Jego humoreskę zna cały świat

Kim był Antonín Dvořák?

Był jednym z najwybitniejszych czeskich kompozytorów. Jego niebywała wszechstronność zaowocowała licznymi symfoniami, operami i koncertami. Komponował utwory fortepianowe, pieśni, kwartety smyczkowe, poematy symfoniczne i msze. Jego twórczość była syntezą muzyki epok klasycyzmu i romantyzmu, a pierwszym instrumentem na którym nauczył się grać były kościelne organy. Umiejętność barwnej instrumentacji podniósł do rangi sztuki, a jego partytury są do dziś inspiracją dla kompozytorów muzyki filmowej.

Antonín Dvořák, czyli syn rzeźnika

Antonín Dvořák urodził się 8 września w 1841 r. we wsi Nelahozeves, położonej nieopodal Pragi. Był najstarszym z dziewięciorga dzieci miejscowego rzeźnika. Tego samego fachu uczył się i mały Antonín Dvořák, jednocześnie pobierając lekcje muzyki u kompozytora Antonína Liehmanna, który bardzo szybko odkrył ogromny talent syna rzeźnika, dzięki czemu szesnastoletni Dvořák przeniósł się do Pragi, aby studiować w Praskiej Szkole Organowej. Wówczas też grał na altówce w orkiestrze Teatru Tymczasowego (późniejszego praskiego Teatru Narodowego) pod kierownictwem samego mistrza Bedřicha Smetany.

Humoreska Antonína Dvořáka, którą zna cały świat

Antonín Dvořák był najbardziej znanym na świecie twórczą radosnych form muzycznych nazywanych humoreskami. Skomponował słynny cykl fortepianowy "Humoreski op. 101". Siódmy utwór z tego cyklu, czyli "Humoreska Ges-dur, Poco lento e grazioso", powstała 16 sierpnia 1894 r. i jest to dzieło, którego pierwsze takty rozpoznają chyba wszyscy. Popularność tej humoreski od czasu powstania nie słabnie i kompozycja ta pojawia się jako motyw muzyczny w filmach, kreskówkach, a nawet reklamach. Polscy widzowie mogą ją pamiętać z serialu "Rodzina Zastępcza". Ponoć, jak głosi jedna z anegdot, utwór ten swego czasu wykorzystywali także podróżni śpiewając na jego melodię tekst, nawołujący do właściwego korzystania z toalet.

Wielbiciel pociągów: Oddam wszystkie symfonie za lokomotywę

Antonín Dvořák kochał, muzykę, folklor i pociągi. Źródeł miłości do tych ostatnich biografowie doszukują się w dzieciństwie kompozytora. Obok jego rodzinnego domu we wsi Nelahozeves biegła bowiem linia kolejowa. Jak podają źródła, dorosły Dvořák, potrafił całymi dniami przesiadywać na dworcu kolejowym w Pradze uznając wynalezienie lokomotywy za cenniejsze od całej swojej twórczości muzycznej. Jego fascynacja koleją była tak ogromna, że kompozytor miał ponoć powiedzieć, iż "oddałby wszystkie swoje symfonie, gdyby tylko dane mi było wynaleźć lokomotywę".

Nie tylko Dvořákova Praha

Spuścizna muzyczna Antonína Dvořáka oszałamia zarówno ze względu na swoją liczebność, jak i na szerokie spektrum form. To prawie 120 opusów, z których większość stanowią wielkie dzieła orkiestrowe i wokalno-instrumentalne oraz muzyczno-dramatyczne. Czesi upamiętniają swojego wybitnego rodaka i co roku w Pradze odbywa się festiwal muzyczny Dvořákova Praha poświęcony pamięci kompozytora, a najważniejsza praska sala koncertowa w Rudolfinum, czyli w siedzibie Czeskiej Filharmonii Narodowej nosi jego imię.

Google Doodle, czyli co?

Google Doodle to specjalna i tymczasowa wersja logo wyszukiwarki Google, która zastępuje logo standardowe, ale w którym można odnaleźć ślady oryginalnego znaku tej wyszukiwarki. Doodle to także animacje i interaktywne gry, quizy oraz inne zabawy edukacyjne angażujące użytkowników. Google Doodle pojawiają się z okazji, np. świąt, wydarzeń historycznych czy rocznic. Wspominają wybitne postacie oraz ważne osiągnięcia w nauce, sztuce i sporcie. Ich celem jest upamiętnianie istotnych momentów w historii i kulturze, a także zapewnianie rozrywki i nauki użytkownikom na całym świecie. Pomysł narodził się w 1988 r., zaś debiut Google Doodle w polskiej wersji wyszukiwarki miał miejsce w 2007 r. i pojawiał się z okazji tłustego czwartku.