Bo partia Jarosława Kaczyńskiego obiecywała w kampanii wyborczej, że nie będzie zamykała kopalń, a jednak to robi, na co górniczej zgody nie było. Ale rządzącym wystarczył bardzo prosty zabieg lingwistyczny – nazwanie likwidacji wyciszaniem, usypianiem czy przeniesieniem nakładów do bardziej perspektywicznych zakładów – by stał się cud. By związkowcy takie tłumaczenie przyjęli.

Reklama
Górnicy kontra rząd. Protesty mogą wymknąć się spod kontroli
Górnicy kontra rząd. Protesty mogą wymknąć się spod kontroli

Zobacz również

Ale jak długo będą się godzić na zamykanie kopalń? Jak długo wytrzyma Solidarność? Ta "S", która w górnictwie ma najwięcej do powiedzenia. Ta sama, którą górnictwo potwornie dzieli.

Każdy gra swoją rolę

Przed wyborami w 2015 r. śląsko-dąbrowska Solidarność, a więc najsilniejszy region związku, zawarła pakt o nieagresji z potencjalną nową władzą. PiS obiecał, że nie będzie zamykał kopalń, "S" zobowiązała się, że pozwoli na restrukturyzację sektora w ciszy. Bez protestów.

– Ja to nawet mam szacunek do wiceministra energii Grzegorza Tobiszowskiego, który zamyka kopalnie bez używania słowa likwidacja – mówi Wacław Czerkawski, wiceszef Związku Zawodowego Górników w Polsce. I dodaje, że zawarcia układu PiS – "S" nie dało się nie zauważyć. – Solidarność zawsze była o krok przed nami. Ale prawda jest taka, że przez osiem lat rządów PO–PSL najpierw musiały być protesty, by były z górnikami rozmowy, a teraz jest tak, że najpierw są rozmowy, a potem ewentualne protesty. Ale one są bardzo słabe. Co się stało w likwidowanej kopalni Makoszowy? Likwidowanej! Kilku ludzi protestowało pod ziemią, a inni uciekali na inne kopalnie, gdzie dostali propozycje pracy. „S” niby protest poparła, a potem sama go zdusiła w zarodku – dodaje.