O tym każdy mógł przekonać się sam, oglądając oblężenie supermarketów. Psycholodzy społeczni wyciągną wniosek o ufności Polaków w przyszłość, a politycy odetchną z ulgą. Polacy są przekonani o stabilności sytuacji politycznej i trwałości rozwoju gospodarczego.
To nas trochę różni od Niemców, którzy w tym roku byli z kolei wyjątkowo powściągliwi w wydawaniu pieniędzy na święta. Oglądać oglądali, ale nie kupowali. Woleli odłożyć na czarną godzinę, bo w niemieckim odczuciu społecznym nadciąga kryzys. Oczywiście, przyjemniej jest żyć w społeczeństwie optymistycznym, milej jest być konikiem polnym niż mrówką. Do czasu.
Natomiast ciekaw jestem, czy zapamiętamy po tegorocznych świętach najważniejszy temat mediów elektronicznych. Tragiczny los kilkuset Polaków, którzy usiłowali przedostać się do Ojczyzny z Wielkiej Brytanii. Uwięzieni na lotniskach, rwący się ku rodzinnej choince, opłatkowi i karpiowi w galarecie, pozostawieni na pastwę losu we mgle angielskiej, przez nieludzką obojętność linii lotniczych byli bohaterami tegorocznych świąt. Telewizje przeżywały ten dramat co godzinę, wciąż na nowo. Gdyby telewizje istniały w czasach Bożego Narodzenia, tak musiałaby wyglądać relacja z podróży Trzech Króli na wielbłądach za Gwiazdą – zdążą czy nie? Tato nie wraca ranki i wieczory, cały naród we łzach i trwodze go czeka. Polacy oglądali te powroty w nerwach, jak zawody sportowe. Czy nasi jednak dadzą radę? Czy będzie sukces? Cynicy, zabijając karpia, cieszyli się, że nigdzie nie wyjeżdżali. Logicznie rzecz biorąc, teraz, po świętach, telewizje powinny nam pokazać, jak ci wędrowcy wracają do Londynu. Ale obawiam się, że dalszego ciągu nie będzie. W końcu o ile dzięki odpowiednim zabiegom można wykrzesać zainteresowanie ogółu, czy Polak zdąży na Wigilię do kraju, o tyle nie da się tego osiągnąć w przypadku podróży na zmywak w Londynie.
Globalizacja oznacza nie tylko to, że informacja o wydarzeniach dramatycznych w najdalszych zakamarkach świata dociera do nas natychmiast, ale także i to, że coraz więcej wydarzeń dość banalnych i dotyczących małej grupki osób staje się dramatem powszechnym. W przyszłym roku spodziewam się telewizyjnego horroru o podróży na święta pekaesem z Białegostoku do Hajnówki.
