Ja wyrzuciłbym z listy lektur Balzaka, żeby zastąpić go moim ulubionym Stendhalem, ale wiem, że to akt pustego okrucieństwa. Wszystkie kanony fałszują obraz polskiej kultury. Kanon wielkich tekstów polskiego piśmiennictwa, którego znajomość byłaby, jak myślę, moralno-intelektualnym obowiązkiem polskiego inteligenta, widziałbym zatem następująco. Byłby to kanon napięć polskiej kultury dający obraz naszego narodowego dziedzictwa nieco zbliżony do prawdy. Miałby strukturę bliźniaczych czy zwierciadlanych odbić między tekstami, pokazywałby zatem naszą kulturę jako przestrzeń ostrego starcia różnych – często całkowicie nieuzgadnialnych – projektów życia i języka.
- "Bogurodzica" czytana równocześnie z powieścią Michała Witkowskiego "Lubiewo"
- "Treny" Kochanowskiego czytane równocześnie z "Pieśnią o Stalinie" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
- Wiersze Jana Andrzeja Morsztyna w połączeniu z wyborem scen erotycznych z powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza
- "Kordian" Słowackiego czytany równolegle z "Tangiem" Mrożka
- "Pan Tadeusz" Mickiewicza czytany razem z "Trans-Atlantykiem" Gombrowicza
- Wybór najbardziej brutalnych wypowiedzi marszałka Piłsudskiego w połączeniu z cudownej urody dziełem Marii Konopnickiej "Co słonko widziało".
- Słynne kazanie Jana Pawła II na placu Zwycięstwa w Warszawie w połączeniu z tekstem przemówienia generała Jaruzelskiego, obwieszczającego wprowadzenie stanu wojennego oraz lekturą "Faraona" Bolesława Prusa
- "Sklepy cynamonowe" Brunona Schulza w połączeniu z "Lamentem świętokrzyskim"
- "Panny z Wilka" i "Brzezina" Iwaszkiewicza czytane równocześnie z opowiadaniami oświęcimskimi Borowskiego
- "Ciemności kryją ziemię" Jerzego Andrzejewskiego w połączeniu z poezją księdza Jana Twardowskiego
- "Traktat poetycki" Miłosza czytany równocześnie z "Poematem dla dorosłych" Ważyka
- Wybór wierszy Szymborskiej w połączeniu z fragmentami "Króla Ducha"
- "Pan Cogito" Herberta w połączeniu z wybranymi fragmentami wypowiedzi Lecha Wałęsy
- Wybór mów sejmowych z epoki IV Rzeczypospolitej w połączeniu z "Weselem" Stanisława Wyspiańskiego
- "Cudzoziemka" Kuncewiczowej czytana razem z "Pamiętnikami" Paska
- Hłasko – niekoniecznie (za bardzo podrabiał powieściową dykcję Amerykanów)
- Wiersze Wojaczka w połączeniu z fragmentami homilii kardynała Stefana Wyszyńskiego
- "Do piachu" Różewicza w połączeniu z wierszami Krzysztofa Kamila Baczyńskiego
- "Nie-Boska komedia" Krasińskiego czytana równocześnie z "Prawiekiem" Olgi Tokarczuk
- "Potop" Henryka Sienkiewicza (najlepsza powieść polska wszech czasów) razem z "Ferdydurke" Gombrowicza (powieść dużo słabsza, ale bardzo dobra).
