Śmierć Jezusa Chrystusa jest wypełnieniem słów znajdujących się na krzyżu: "Do końca nas umiłował". Bóg tak pokochał świat, że posłał swojego umiłowanego syna, aby wypełniło się dzieło zbawienia. Miłość ukrzyżowana stała się miłością zmartwychwstałą. To ukrzyżowanie, krzyż hańby stał się krzyżem życia, drzewem życia. A chwała zmartwychwstania trwa po dziś dzień. To jest istota naszej wiary!

Bo męka, śmierć Chrystusa oraz jego zmartwychwstanie to nie jest tylko fakt historyczny ubrany w liturgię i folklor. To jest rzeczywistość, którą przeżywamy w czasie codziennej mszy świętej. Oto wielka tajemnica wiary - Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał. Tak wyznajemy swoją wiarę w każdą niedzielę, która jest pamiątką zmartwychwstania. To przezwyciężenie śmierci jest zapowiedzią uczestnictwa człowieka w Chrystusowym zmartwychwstaniu. Dlatego tak istotne jest, żeby człowiek odrodził się wewnętrznie poprzez spowiedź i komunię świętą w okresie Wielkiej Nocy.

Choć wielu wiernym wydaje się, że Boże Narodzenie jest najważniejszym świętem dla katolików, w istocie tym najważniejszym jest właśnie Wielkanoc. Święty Paweł mówi: "Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał próżna byłaby wiara nasza, życie nasze". Dlatego głosimy śmierć pana Jezusa i zmartwychwstanie. Chrześcijaństwo opiera się na tajemnicy zmartwychwstania, dlatego święto Wielkiej Nocy jest najważniejszym świętem dla każdego katolika. Jest zwycięstwem życia nad śmiercią, odkupienia nad grzechem.

Do pamiątki zmartwychwstania czczonej w Wielką Noc przygotowujemy się przez cały Wielki Post. W tym czasie wierni poszczą, rozważają Mękę Pańską. Tym samym odradzają się wewnętrznie. W Niedzielę Palmową, na tydzień przed Wielką Nocą wchodzimy w istotę święta, rozpoczynamy Wielki Tydzień. Trzy dni przed niedzielą wielkanocną przeżywamy Triduum Paschalne.

Święta Wielkanocne zawierają w sobie ogromną symbolikę, przez którą uzewnętrznia się nasza wiara. W Wielką Sobotę odbywa się liturgia Wigilii Paschalnej, która jest centralnym fragmentem Triduum. Sobota przed Wielką Nocą to dzień wyciszenia. Przez cały dzień nie odbywają się msze święte. W kościołach trwa adoracja pańskiego grobu i najświętszej eucharystii, w której żyje Chrystus. W ten sposób oddajemy hołd zmarłemu Jezusowi. Modlitewna zaduma trwa do późnych godzin wieczornych.

Zgodnie z polską tradycją, w Wielką Sobotę święci się pokarmy przeznaczone na świąteczny stół. Nie przypadkiem do koszyczka ze święconką wkładamy chleb, mięso i jaja. Poświęcenie pieczywa upamiętnia pokarm, którym Chrystus karmił swoich uczniów na pustyni. Chleb jest też jednocześnie zapowiedzią chleba eucharystycznego. Poświęcenie wędlin symbolizuje spożywanie baranka, którego w dzień paschy jedli Izraelici. Natomiast jajo wielkanocne jest znakiem nowego życia, które pokonuje śmierć, jest znakiem zmartwychwstania.

W sobotni wieczór, po zachodzie słońca zaczynamy już świętować zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Liturgia Wigilii Paschalnej jest przepełniona symboliką. Na początku mszy świętej rozpalane jest przed świątynią ognisko. Kapłan święci płomienie. Następnie zapala od nich ogromną świecę zwaną paschałem. Na cześć tej świecy śpiewany jest hymn, który sławi łaskę zbawienia. Zapalenie paschału oznaczającego osobę Chrystusa symbolizuje przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia. Następna część mszy to liturgia słowa. Poprzez czytania ze Starego i Nowego Testamentu przypominana jest cała historia zbawienia. Wyjście z domu niewoli, z ziemi egipskiej i przejście do Ziemi Obiecanej. To też symbolizuje przejście ze starego do nowego życia, z niewoli do życia.

Kolejna część uroczystości poświęcona jest symbolowi wody. Kapłan święci wodę, która jest potem używana do chrztów. Zgromadzeni wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. W tym dniu chrzci się także dzieci. Cała msza święta ma radosny charakter. Śpiewamy już Alleluja, gloria i chwała zmartwychwstałemu Chrystusowi.

Ostatni sobór dopuścił, aby procesja rezurekcyjna odbywała się po zakończeniu całej sobotniej liturgii. Jednak z uwagi na wieloletnią tradycję i przywiązanie do niej, w Polsce w większości parafii procesje te odbywają się w niedzielny poranek. Petardy wystrzelane na początku mszy mają upamiętniać to, że w czasie zmartwychwstania zatrzęsła się ziemia.

W Wielki Piątek płaczemy, ale już w niedzielę radujemy się. Kapłan w tak zwanym exsultet (pieśni radosnej) śpiewa w Wielką Sobotę: "o szczęśliwa wino, która sprowadziłaś takiego i tak wielkiego odkupiciela".
Wszystkim Czytelnikom Faktu życzę Bożych świąt, radosnego i rodzinnego wypoczynku. Dla wszystkich niech zawsze rozbrzmiewa zwycięskie alleluja, radujmy się ze zwycięstwa dobra nad złem, bo ze śmierci Chrystusa tryska życie. Alleluja!