Margaret Thatcher pełniła funkcję premiera w latach 1979-1990, była najdłużej urzędującym szefem brytyjskiego rządu w XX wieku. W latach 1975-1990 kierowała Partią Konserwatywną. Była także jedyną kobietą, która kiedykolwiek w Wielkiej Brytanii została wybrana na szefa partii rządzącej.

Thatcher objęła władzę podczas głębokiego kryzysu ekonomicznego, spowodowanego między innymi rozbudowaną polityką socjalną państwa i inflacją. Zastosowała twardą politykę w celu uzdrowienia gospodarki: zlikwidowała dotacje dla znacznej części państwowych firm, zatrzymała inflację kosztem zwiększonego bezrobocia, zredukowała wydatki budżetowe, obniżyła podatki oraz podwyższyła stopę procentową oszczędności. Wszystkie te działania, będące połączeniem liberalizmu, konserwatyzmu i monetaryzmu, uzyskały nazwę "thatcheryzmu".

Krytycznie odnosiła się do realizowanego modelu integracji europejskiej, próbowała wprowadzić wolnorynkowe metody zarządzania w oświacie, służbie zdrowia i kulturze, co spowodowało spadek jej popularności. W 1990 roku zrezygnowała z kierowania Partią Konserwatywną, co było równoznaczne z ustąpieniem ze stanowiska premiera. Dwa lata później otrzymała szlachectwo oraz zajęła miejsce w Izbie Lordów.

Margaret Thatcher urodziła się 13 października 1925 roku. Karierą polityczną w Partii Konserwatywnej rozpoczęła w 1950 roku. Dziewięć lat później weszła do brytyjskiego parlamentu. Prezentowała tam zdecydowane, a czasem radykalne poglądy.

Była jednym z nielicznych członków parlamentu, którzy głosowali za niekaraniem kontaktów homoseksualnych, opowiadała się także za legalizacją aborcji. Sprzeciwiała się natomiast zniesieniu kary śmierci oraz ułatwieniom w procedurze rozwodowej.

W 1970 roku została ministrem edukacji. Była zwolenniczką ograniczenia budżetu tego resortu i pomocy państwa dla uczniów, co wywołało masowe protesty. Jako premier starała się ograniczyć rolę państwa w gospodarce. Reprezentowała politykę bardzo zbliżoną do poglądów prezydenta Stanów Zjednoczonych, Ronalda Reagana.
Jedną z najtrudniejszych decyzji w polityce zagranicznej Margaret Thatcher było wysłanie brytyjskiej floty i wojna z Argentyną o wyspy Falklandy, zajęte w 1982 roku przez armię argentyńską. Odzyskanie Falklandów przyniosło jej dużą popularność w kraju.

Thatcher sympatyzowała z chilijskim dyktatorem generałem Augusto Pinochetem. Podczas wojny falklandzkiej rząd Chile jako jedyny w Ameryce Łacińskiej aktywnie poparł Wielką Brytanię.

Jednym z najważniejszych celów w polityce wewnętrznej Margaret Thatcher było ograniczenie pozycji związków zawodowych. Przez blisko rok walczyła z protestami górników, które zakończyły się zamknięciem kilkunastu niedochodowych kopalń.