Oficer Wojska Polskiego i prawnik współpracowali ze sobą od kilku lat - ustaliło RMF FM. Wojskowy wynosił dokumenty i przekazywał je cywilowi. Ten zaś kontaktował się z rosyjskim GRU. Mężczyźni byli dobrze opłacani - jedna informacja potrafiła wzbogacić ich konta o kilkadziesiąt tysięcy złotych.
Reklama
Nie wiedzieli jednak, że od dawna są pod obserwacją Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Agenci pilnowali, by do Rosjan trafiły takie dokumenty, które nie mogły zaszkodzić państwu. Kilka miesięcy temu prokuratura wojskowa przekazała całą sprawę ABW - SKW nie ma uprawnień operacyjno-śledczych. Zebrane materiały trafiły do śledczych, a ci nakazali zatrzymanie szpiegów.
ZOBACZ TAKŻE: Warszawski prawnik szpiegował dla Rosjan? Usłyszał już zarzuty>>>
Komentarze (32)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszeKonsul honorowy jest urzędnikiem konsularnym określonego państwa (tzw. państwa wysyłającego) w innym państwie (państwie przyjmującym). W odróżnieniu od konsulów zawodowych za swoją pracę nie pobiera wynagrodzenia – pracuje honorowo, stąd i jego nazwa. Większość konsulatów w poszczególnych państwach to właśnie konsulaty honorowe.
I to jest normalne.
Ale nie jest normalne to, co stało się za rządów Donalda Tuska i jego kolesi z POWSI-PSL, że ze spółką tego putinowskiego konsula - podjąły współpracę SWW i DZSZ Ministerstwa Obrony Narodowej RP ...!!!
Spółka rosyjskiego konsula podpisała 8 września 2008 r., umowę ze Służbą Wywiadu Wojskowego (SWW) na dostawę urządzeń teleinformatycznych w wykonaniu specjalnym, o wysokim poziomie zabezpieczeń, umożliwiających przetwarzanie informacji o klauzuli ściśle tajne ... !
Wartość kontraktu wyniosła 1,2 mln zł brutto.
Kilkanaście dni później Unizeto Technologies podpisała umowę z Departamentem Zaopatrywania Sił Zbrojnych (DZSZ) Ministerstwa Obrony Narodowej na dostawę 247 sztuk komputerów stacjonarnych. Komputery przeznaczone zostały na potrzeby Departamentu Sił Zbrojnych, Departamentu Informatyki i Telekomunikacji Ministerstwa Obrony Narodowej RP oraz Jednostki Wojskowej „GROM”...!
Wartość zamówienia wyniosła ok. 1,6 mln zł brutto.
W chwili zawierania umowy Służbą Wywiadu Wojskowego kierował obecny jej szef Radosław Kujawa, natomiast ministrem obrony był Bogdan Klich.
Przypomnijmy - prezes szczecińskiej spółki Unizeto Technologies,
Andrzej Bendig-Wielowiejski, został konsulem honorowym Federacji Rosyjskiej w 2007 r.
Uroczystość miała miejsce na Zamku Książąt Pomorskich. Funkcję
konsula powierzył Bendigowi-Wielowiejskiemu ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Rosji Władimir Grinin - znany później przede wszystkim jako główny uczestnik gry dyplomatycznej Moskwy mającej na celu obniżenie rangi wizyty Lecha Kaczyńskiego w Katyniu (spotykał się m.in. w restauracji z Tomaszem Arabskim z kancelarii Donalda Tuska).
Andrzej Bendig-Wielowiejski tytuł magistra zdobył w 1972 r. w Leningradzkim Instytucie Elektrotechnicznym.
Cztery dni po katastrofie smoleńskiej w 2010 r. w rozmowie z „Głosem Szczecińskim” twierdził zaś: „W moim przekonaniu relacje Polski i Rosji zmieniają się nieodwracalnie, pozytywnie [...] Widziałem w przekazach czysto ludzkie współczucie, autentyczne odruchy, nie było nic wyreżyserowanego, nawet w postawie tak zaprawionych polityków jak premier Rosji. To były szczere i spontaniczne gesty współczucia”.
W 2012 r. Bendig-Wielowiejski był członkiem dziewięcioosobowej polskiej delegacji, która udała się do Moskwy na III Ogólnoświatowe Forum Zagranicznych Absolwentów Wyższych Uczelni Rosyjskich i Radzieckich.
Na stronie Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wschód można przeczytać relację z tej imprezy:
"Z inicjatywą organizacji takich spotkań wystąpił prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin [...]
Na plenarnych posiedzeniach głosu udzielono przedstawicielom: Kazachstanu, ChRL, Sri Lanki, Libanu, Dominikany, Egiptu, Jemenu, Ekwadoru, Algierii, Peru, Kirgistanu, Egiptu oraz kosmonautom, absolwentom Akademii Wojsk Rakietowych, bohaterom ZSRR generałom: Jen Zygmuntowi z b. NRD i Kierolimidorowi Uraczko z Mongolii". Po ukazaniu się artykułu w "Gazecie Polskiej" relacja z Forum została niespodziewanie usunięta ze strony Stowarzyszenia. Można ją jeszcze przeczytać w zasobach Google pod tym adresem.
NOWA AKCJA
..ZMIEN PAMPERSA PREZESOWI... prosimy o poparcie !
Wolna Polske i Alika kota racz dac nam Panie !!! LARUM bija...
nie mówiąc o współpracy między FSB i SKW na polecenie Putina.
przy okazji. w GB namierzono 300 agentów, zaś przez granicę z obwodem Królewieckim(Tyfus, Radsik ) może sPOkojnie przejechać dywizja agentów.
dodając armię kołchoźników własnych, rzeczywiście sukces, co widać PO wpisach tych samych odmóżdżonych chmyzów POkemońskich.
CZY PREZYDENT WARSZAWY COŚ DOLEGA? CZY JEST CHORA? CZY TYLKO ZAROZUMIAŁA, BEZCZELNA I NIEKULTURALNA ?!!!
"Pomnik Lecha Kaczyńskiego nie powstanie, bo nikt nie występuje z taką inicjatywą" - tłumaczyła prezydent Gronkiewicz-Waltz, w wywiadzie dla "Rzeczypospolitej".
Wcześniej, na antenie TVP Info, Gronkiewicz-Waltz przypomniała, że zgodnie z przyjętą uchwałą radnych Warszawy z 2003 roku, od śmierci osób publicznych, które chce się upamiętnić, powinno minąć 5 lat. - W przyszłym roku mija ten czas i jest to moment żeby komitet, który chce budować pomnik ofiar katastrofy smoleńskiej rzeczywiście mógł zacząć działać.
ALE MAŁPA - ABY JEJ TEN PASKUDNY JĘZOR, UWIĄZŁ W GARDLE !
PRZECIEŻ NIE MA ZAWITEGO TERMINU, NA ZGŁOSZENIE TAKIEJ INICJATYWY I Z PEWNOŚCIĄ, NIEBAWEM, JAKAŚ GRUPA OBYWATELI JĄ ZGŁOSI - ZGŁOSZENIE TAKIE I TAK MOŻNA PRZECIEŻ SKUTECZNIE ZŁOŻYĆ, DOPIERO W PRZYSZŁYM ROKU A WIĘC NA JAKIEJ PODSTAWIE GRONKIEWICZ - WALTZ TŁUMACZYŁA W WYWIADZIE DLA RZECZYPOSPOLITEJ - "Pomnik Lecha Kaczyńskiego nie powstanie, bo nikt nie występuje z taką inicjatywą" ?!!!
TERAZ, WARSZAWIACY DOWIEDZIELI SIĘ, JAKĄ BEZCZELNĄ KREATURĘ, WYBRALI NA PREZYDENTA STOLICY POLSKI !
ALE CÓŻ, W PLATFORMIE OBYWATELSKIEJ, GRUBE RYBY, ŚMIERDNĄ OD GŁOWY ...!!!
WSZYSCY KTÓRZY, W PLATFORMIE OBYWATELSKIEJ ZETKNĘLI SIĘ, Z JEJ FUEHRERKIEM DONALDUSIEM, PO PEWNYM CZASIE STAJĄ SIĘ TAKIM BYDŁEM (Z PRZEPROSZENIEM WSZYSTKICH PRAWDZIWYCH ZWIWERZĄTEK)
I ZIONA JADEM, JAK RADUŚ, JAK NIESIOŁ, I WIELU INNYCH - JAK JADOWITE ŻMIJE !
TAK STAŁO SIĘ TEŻ, Z WIELOMA, PORZĄDNYMI WCZEŚNIEJ LUDŹMI, KTÓRZY PRZESZLI DO OBOZU PO.
JESTEM PEWNA, ŻE PO TAKIEJ WYPOWIEDZI, TEJ KREATURY, NA URZĘDZIE PREZYDENTA STOLICY POLSKI, WARSZAWIACY NIE WYBIORĄ JEJ NA URZĄD PREZYDENTA WARSZAWY, NA KOLEJNĄ KADENCJĘ !
NA POHYBEL WSZYSTKIM KREATUROM, KTÓRE OBRAŻAJĄ TRAGICZNIE ZMARŁYCH NA POSTERUNKU, W SŁUŻBIE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, NAJUKOCHAŃSZEJ OJCZYZNY NASZEJ.
NA POHYBEL KREATUROM, KTÓRE OBRAŻAJĄ PAMIĘĆ LECHA KACZYŃSKIEGO, PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, TRAGICZNIE ZMARŁEGO, NA POSTERUNKU, W SŁUŻBIE, NAJUKOCHAŃSZEJ OJCZYZNY NASZEJ.
ostatnio za często zapominasz pigułek
TO NIE POLSKA, NIE POLACY, BO POLAKÓW NIKT O TO NIE PYTAŁ - TYLKO DONALD TUSK, ZREZYGNOWAŁ "Z WALKI O UKRAINĘ ZA STANOWISKO PRZEWODNICZACEGO" RE DLA SIEBIE ...!!!
Donek zrobił skok na kasę z UE, DLA SIEBIE A TAKI jest PAZERNY, NIE TYLKO NA KASĘ ALE I NA WŁADZĘ, że wbrew temu co oficjalnie plecie, UMYŚLIŁ SOBIE, ŻE BĘDZIE NADAL RZĄDZIŁ, nie tylko PO ALE I KOALICJĄ, POWSI-PSL i nowym rządem. Stąd ten "wybór" JEGO SŁUŻKI, E.Kopacz, na nowego premiera.
DONALD TUSK DAŁ SIĘ SKORUMPOWAĆ !
Donald Tuski SPRZEDAŁ IMIGRANTÓW ZA FOTEL PRZEWODNICZĄCEGO RE DLA SIEBIE !
- Donald Tusk SPRZEDAŁ IMIGRANTÓW, ZA WIELKĄ KASĘ DLA SIEBIE, OD ZARAZ:
jako przewodniczący RE Donald Tusk będzie zarabiał, ponad 120 tys. złp.
- Donald Tusk SPRZEDAŁ IMIGRANTÓW ZA BARDZO WYSOKĄ EMERYTURĘ, W WYSOKOŚCI 80 TYSIĘCY MIESIĘCZNIE ! Będzie otrzymywał wysoką, unijną emeryturę w wysokości 2/3 zarobków. Otrzymywał ją będzie, gdy skończy 62 lata.
Podczas, gdy Polacy będą musieli pracować do 67 roku życia, aby móc przejść na emeryturę, Donald Tusk już od 62 roku życia będzie otrzymywał miesięcznie równowartość ok. 80 tys. złotych.
O motywach nieoczekiwanego poparcia Wielkiej Brytanii dla Donalda Tuska rozpisywały się brytyjskie gazety. Chodziło o zgodę Polski i Tuska jako szefa Rady na ograniczenie przywilejów socjalnych dla imigrantów (wśród których Polacy stanowią przecież jedną z najpokaźniejszych grup) !
Dalej w służbie RP
Nie wiemy, jak potoczyły się później losy Tadeusza Mrówczyńskiego. Ciąg odtajnionych niedawno w IPN dokumentów urywa się na grudniu 1990 r., choć na okładce teczki opatrzonej adnotacją „Zeszyt kandydata na kuriera Laufer" widnieje konkretna data zakończenia sprawy - 25 marca 1991 r. Już te fakty świadczą o tym, że „Laufer" mógł być wykorzystywany przez wywiad wojskowy w wolnej Polsce. Poza przestępczym charakterem działań związanych z bezprawnym przejęciem spadku po Arii Lipszyc wspomniany tu przykład „Laufera" każe postawić nam fundamentalne pytanie o genezę wojskowych służb specjalnych wolnej Polski.
Jest faktem, że w opisany powyżej proceder zaangażowana była wierchuszka późniejszych Wojskowych Służb Informacyjnych.
Już w niepodległej Rzeczypospolitej, obdarowano Konstantego Malejczyka szlifami generalskimi i powierzono mu stanowisko szefa WSI.
Nadzorujący sprawę „Laufera" oficerowie Oddziału „Y" - płk Krzysztof Łada, płk Henryk Michalski, płk Henryk Dunal i płk Zdzisław Żyłowski - również stali się elitą WSI.
Ich szczególne zasługi dla Polski Ludowej i postkomunizmu opisano w raporcie z weryfikacji WSI w 2007 r. Pewnie dlatego przez długie lata WSI ukrywały niewygodną prawdę o swoim sowieckim i przestępczym pochodzeniu.
Niegroźny wydawał się im także IPN, gdyż w zbiorze zastrzeżonym i za klauzulami tajności ukryto historyczną prawdę, zastrzegając służbom decyzje w sprawie korzystania z tych akt. Po części zmieniło się to w ostatnich latach.
Opracowano na podst. publikacji ; dr Sławomira Cenckiewicza
Po przejściu skomplikowanej, ponadrocznej procedury sprawdzającej został „nielegalnym kurierem" wywiadu wojskowego o ps. Laufer. 7 września 1984 r. w restauracji Grand w Łodzi formalnego werbunku Mrówczyńskiego dokonał osobiście Malejczyk. „Laufer" podpisał deklarację o współpracy z Zarządem II, oferując ponadto „swój czas i samochód". Ustalono także system łączności kuriera z centralą wywiadu (wymieniono hasła, numery telefonów i miejsca spotkań). „Laufer" otrzymał również paszport turystyczny i fałszywy paszport austriacki.
Opiekun „Horna"
Zanim „Laufer" otrzymał do realizacji pierwsze zadanie, przeszedł w Warszawie podstawowe szkolenie wywiadowcze w zakresie konspiracji, zasad prowadzenia obserwacji, kanałów łączności, kamuflażu oraz organizacji i działalności służb specjalnych RFN. Na początku listopada 1984 r. z pierwszą misją Oddziału „Y" „Laufer" udał się do Holandii i RFN. Od tej pory zadaniem „nielegalnego kuriera" było utrzymywanie regularnych kontaktów z Rolfem Schauerem z Ortenbergu, którego Oddział „Y" wytypował do werbunku (kandydat na agenta ps. Horn).
Schauer utrzymywał bliskie kontakty z ludźmi niemieckiego kompleksu militarnego i w zamian za korzyści materialne sukcesywnie przekazywał zdobyte informacje, dokumenty i elementy uzbrojenia wywiadowi wojskowemu PRL. W operacjach tych pośredniczył „Laufer" wspierany przez agenturę w biurze Polskich Linii Lotniczych LOT we Frankfurcie oraz rezydentury wywiadowcze w RFN, Austrii i Jugosławii.
Oddziałowi „Y" zależało szczególnie na zdobyciu instrukcji obsługi lub wręcz sprzętu wojskowego, m.in. radiostacji typu Sincgars, wyposażenia płetwonurków wojskowych, ręcznych karabinów G-11, amunicji bezłuskowej, miotaczy ognia, wykrywaczy min, siatek maskujących, sygnalizatorów skażeń chemicznych itp.
Interesujące, że niemiecki partner deklarował chęć świadomej współpracy z Zarządem II, ale jej zakres ograniczył do zdobywania informacji i sprzętu będącego wyłącznie na wyposażeniu armii amerykańskiej, nie zaś Bundeswehry. I chociaż misje „Laufera" w latach 1984 - 1986 praktycznie zawsze kończyły się sukcesem, to nie do końca był on usatysfakcjonowany z przydzielanych mu zadań związanych z „Hornem", na co skarżył się podczas jednej z rozmów z samym szefem Oddziału „Y" płk. Henrykiem Dunalem.
Dubler
W tym samym czasie „Horn" i jego wspólnicy zostali poddani wzmożonej kontroli ze strony niemieckich służb. W związku z tym, ze względu na bezpieczeństwo obu stron, w połowie 1986 r. współpraca z „Hornem" została zawieszona na dwa lata. Ale „Laufer" nie narzekał na brak pracy - przy okazji podróży biznesowych na Zachód lojalnie realizował zadania na terenie RFN, Austrii, Holandii, Francji i Hiszpanii.
Na przełomie lat 1985 - 1986 r. Oddział „Y" uzyskał informację o możliwości nielegalnego przejęcia spadku po byłej obywatelce polskiej ż y d o w s k i e g o pochodzenia Arii Lipszyc, która bezpotomnie zmarła w Kanadzie.
W styczniu 1986 r. płk Dunal po raz pierwszy poinformował „Laufera" o koncepcji „wykorzystania go w roli dublera w przejęciu spadku z Kanady". „Kurier wyraził zgodę i prosił o udzielenie mu wytycznych w przypadku zgłoszenia się kogoś z rodziny spadkodawcy. (...) Reasumując, należy stwierdzić, że »Laufer« odpowiada kryteriom zarówno zewnętrznym, jak i psychicznym, aby podjąć się roli dublera spadkobiercy" - napisał szef Oddziału „Y".
Sprawę pilotował Zarząd II we współpracy z Wydziałem Spadków M S Z i Konsulatem Generalnym PRL w Toronto. W 1987 r. podjęto działania operacyjne, które w oczach władz kanadyjskich miały potwierdzić rzekome pokrewieństwo Tadeusza Mrówczyńskiego z Arią Lipszyc, która pochodziła prawdopodobnie z Łodzi.
Eliasz „Laufer"
Wywiadowcy z Oddziału „Y" Zarządu II zadbali o szczegóły związane z przejęciem spadku. W Łodzi „wyszukano i przygotowano świadka", który przed sądem potwierdził pokrewieństwo Mrówczyńskiego z Lipszyc. Podstawiony spadkobierca „Laufer" otrzymał cały zestaw wyrobionych na tę okazję „dokumentów legalizacyjnych", które pośrednio lub bezpośrednio wiązały go rzekomo z rodem Lipszyców. Tadeusz Mrówczyński miał odtąd nowy dowód osobisty, prawo jazdy, akt ślubu rodziców i akt zgonu matki. Do nowych dokumentów wpisano m.in. fałszywą datę urodzenia - 26 listopada 1939 r. (w rzeczywistości Mrówczyński urodził się 23 maja 1942 r.). Zamieniono także imię ojca - Tadeusza zastąpił Henryk. W księgach meldunkowych dokonano odpowiednich „zaktualizowanych" wpisów.
Nagle Mrówczyński zaczął się posługiwać „drugim imieniem" - Eliasz. Sugerować to miało zapewne jego ż y d o w s k i e korzenie, co zważywszy na jego niemieckie pochodzenie i losy rodziny podczas wojny (podpisanie volkslisty, służbę w Wehrmachcie, wyjazd na stałe do Rzeszy) było szczególnym rodzajem cynizmu.
„Dowody" wyrobione w Oddziale „Y" były na tyle mocne i przekonywające, że nawet pojawienie się w trakcie procesu sądowego w Toronto autentycznego spadkobiercy nie przekreśliło szans „Laufera" na przejęcie spadku. Ostateczna realizacja skomplikowanej operacji spadkowej z wykorzystaniem fikcyjnego krewnego Arii Lipszyc przypadła na okres budowy wolnej Polski. Latem 1990 r. doszło do ugody pomiędzy fikcyjnym i autentycznym spadkobiercą.