Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Rzecznik Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Marcin Tymiński napisał na portalu społecznościowym, że ok. 30 cm pod kamieniami, na których leżała płyta nagrobna, "nie spoczywał rycerzyk, a prawdziwy rycerz, gdyż miał ok. 180 cm wzrostu, według wstępnych szacunków".
Na początku lipca br. archeolog Sylwia Kurzyńska z ArcheoScan powiedziała PAP, że na terenie prowadzonych badań archeologicznych, czyli w kwartale ulic Czopowa, Sukiennicza i Grodzka, odnaleziono wapienną płytę nagrobną z wizerunkiem rycerza. Widnieje na niej kolczuga, miecz na prawym ramieniu i tarcza. Dodatkowo zachował się fragment buta kolczego, i fragment nogawic kolczych.
Zbroja, miecz i 180 cm. Zaskakujące odkrycie archeologów w centrum Gdańska
Dodała wówczas, że postać jest ujęta w arkady, co może wskazywać, że płyta pochodzi z XIII lub początku XIV wieku. Płyta ma ok. 150 cm długości.
Nie wiadomo, kto był pochowany w tym miejscu. Zdaniem Kurzyńskiej, nie mógł to być zwykły mieszkaniec grodu. - Biorąc pod uwagę wartość zbroi kolczych, wartość miecza i samo przedstawienie rycerza, który jest wyprostowany, z uniesionym mieczem, pozwala się domyślać, że był to zapewne dowódca albo osoba ciesząca się szczególnym uznaniem i poważaniem - powiedziała wówczas.
Nie spodziewano się, że pod płytą, którą podniesiono i przetransportowano kilka dni temu do Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, znajduje się szkielet ludzki o długości ok. 180 centymetrów.
Tymiński we wpisie dodał, że był to "kawał chłopa, jak a tamte czasy", czyli przełom XIII i XIV wieku.
Prace archeologiczne w "zamczysku", jak potocznie mówi się o tym miejscu, są prowadzone od 2023 roku. Jest to stanowisko archeologiczne Śródmieście I, zlokalizowane w centrum Gdańska. Badaniami kieruje dr Monika Kasprzak.
Krzyżacy w tym miejscu w latach 1335-1341 wybudowali murowany zamek. Twierdza została rozebrana przez gdańszczan w 1454 roku.
Kurzyńska podała, że w ubiegłym roku, w trakcie prowadzonych w tym miejscu prac, archeolodzy odkryli m.in. fragmenty drewnianego kościoła z 1140 roku. Zdaniem archeolog, później w miejsce drewnianego kościoła musiał stanąć kolejny kościół, tym razem ceglany.
Tymiński dodał, że o dalszych losach obecnie zabezpieczonych reliktów świątyni zdecyduje komisja złożona z ekspertów (min. z Muzeum w Biskupie, Muzeum Gdańska i Muzeum Archeologicznego), którą powołano po posiedzeniu Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków (organu doradczego przy konserwatorze).