Weekend majowy nas w tym roku nie rozpieszcza. Raptem trzy dni wszystkiego?! No, ja się skarżyć nie chcę, ale przecież miało się żyć lepiej, wszystkim. A tu takie rozczarowanie...

A przecież weekend majowy to nasza największa narodowa duma, powód do chwały i słusznego noszenia do góry nosa w zetknięciu z upośledzonymi historycznie nacjami, które nie doszły jeszcze w rozwoju cywilizacyjnym do tego, że weekend może trwać, jak się ktoś dobrze zakręci, i z dziewięć dni. Śmiem twierdzić, że ze wszystkich zmian ustrojowych, jakie sobie zafundowaliśmy w minionym dwudziestoleciu, ta jest czczona najbardziej, najpowszechniej, najradośniej. I najlepiej oddaje ducha naszej, jak nazwał to Antoni Dudek, reglamentowanej rewolucji.

Reklama

Bo jak powstał długi weekend? Ano do 1 Maja, święta proletariatu i ogródków działkowych, dołożono 3 Maja, dzień masońskiej Konstytucji 3 Maja oraz święto Matki Boskiej Królowej Polski – jak kto woli. Już wtedy wiadomo było, że to nonsens totalny i tylko przez niedopatrzenie nie zrobiono wolnym również 2 maja zwanym w latach osiemdziesiątych wieku niesłusznie minionego Dniem Ciecia. Tego to bowiem dnia dozorcy musieli się tak uwinąć, by flagi, obowiązkowo łopoczące 1 maja, zniknęły przed rewizjonistycznym 3 maja. A niechby który nie zdążył... Tak, 2 maja pod jakimkolwiek wydumanym powodem powinien zostać zalegalizowany jako święto państwowe, albo – i tu powiem rzecz straszną – trzeba było zlikwidować 1 maja.

Tyle że by się na to zdecydować, trzeba było mieć cojones, a tego żadna ekipa rządząca III czy też IV Rzecząpospolitą nie miała w nadmiarze. Naród, rzecz jasna, ma głęboko, Święto Ludzi Pracy, internacjonalizm, walkę proletariatu i pozostałe resztki tego bełkotu, który mu przez pół wieku wtłaczano do głów, ale co wolne, to wolne. I wolnego będziem strzec.

Święta państwowe, jeśli ich w nadmiarze, dewaluują się, stają się tylko kolejną okazją do przedłużania weekendów, wypadów na działki i zwiększania obrotów biur podróży.Dlatego nie ośmielam się postulować likwidacji 1 Maja, a raczej przesunięcie. Skoro rewolucja październikowa mogła być czczona w listopadzie, to ja proponuję 1 Maja obchodzić w czerwcu. Konkretnie 4 czerwca.

Mielibyśmy wreszcie jakieś święto narodowe obchodzone w porze ciepłej (nie to co 11 listopada), zrozumiałe w swej wymowie, przekonujące. 4 czerwca 1989 roku był nie tylko dniem kuriozalnych, wcale nie wolnych wyborów, ale przede wszystkim datą referendum, w którym Polacy jednoznacznie powiedzieli, co myślą o komunie.

Uczcijmy ten dzień piknikami, paradami, radochą. Nikt wtedy nie umarł, nie palmy zniczy i świec. Palmy grille!