Subskrybuj nas na Youtube
Krzysztof Paweł Bogocz reżyser i dokumentalista, producent i scenarzysta, muzyk i kompozytor. Jeden z najbardziej utytułowanych twórców wideoklipów (m.in. dla Dżemu, SBB, Izraela, Pogodno, Homo Twist, Łez, Püdelsów, Negatywu, IRA, Agressivy 69, Kazika Staszewskiego, Lecha Janerki, Big Cyca). Kilka dni temu miała miejsce premiera jego kolejnego filmu pt. „Happy Olo”, o Aleksandrze Dobie, kajakarzu, który trzy razy przepłynął Atlantyk
„Różnica między Katalonią a Śląskiem jest mniej więcej taka, jaka między językiem katalońskim i jego wspaniałą literaturą a ślonsko godka i jej gryfnymi dowcipami” - ten wpis Andrzeja Saramowicza na FB zirytował nie tylko mnie. Ale podobnych wypowiedzi, padających z ust osobników mieniących się elitą, jest teraz wiele w obliczu katalońskiej awantury o niepodległość. Znów odezwał się strach, że Śląsk się zbuntuje i oderwie od macierzy.
Dlatego Śląskowi dorabia się gębę, tak samo jak śląskiej kulturze, sprowadzając ją do piosenki chodnikowej i wiców, bo tak się nazywają po śląsku dowcipy. Faktycznie, discopolowe hajmaty to lokalna specjalność, tak samo jak w stolicy jej kapele podwórkowe. I świetnie, to taka kultura ludowa, tego ludzie lubią słuchać. Proszę sobie wyobrazić, że kolega, który ma telewizję kablową w Trójmieście, zadzwonił, żeby mi powiedzieć, że śląskie klimaty – właśnie takie jak ta muzyka, ale też serial „Niewolnica Isaura” dubbingowany po śląsku, mają tam najlepszą oglądalność. Ale jeśli ma się pretensje do bycia elitą, należałoby oprócz twórczości śląskich Zenków Martyniuków znać także takie nazwiska jak Witold Szalonek, awangardowy kompozytor, który tworząc swoje koncerty symfoniczne, inspirował się muzyką z Bali. Wiedzieć, kto to Michał Spisak, Michał Górecki czy wreszcie Wojciech Kilar – tak, wiem, urodzony we Lwowie, ale całe życie związał z naszym regionem. A SBB, bracia Skrzekowie, blues? Mógłbym tak długo. Tak samo, jak o Janoschu – mówi coś państwu ten pseudonim literacki? A kto słyszał o Grupie Janowskiej?
Ja też bym mogła się dołączyć do tej wyliczanki w kwestii teatralnej na przykład. Rzucić do tego Morcinkiem i Kutzem. Ale bardziej niż o niewiedzę i posługiwanie się stereotypami chodzi mi o strach dużej grupy ludzi przed śląskością. Mam wrażenie, że dla reszty Polski – a zwłaszcza dla warszawskiej centrali – ten region to takie terytorium zależne. O które nie trzeba dbać, którego tubylcami się gardzi, za to można i trzeba je eksploatować. Kiedy ta niechęć i nieufność się zaczęły?