Jak poinformowała rzeczniczka zoo Joanna Kij, we wrocławskim ogrodzie zoologicznym mieszkają trzy dorosłe osobniki jeżozwierzy indyjskich. Są to dwie samice w wieku 8 i 5 lat, które przyszły na świat w Heidelbergu, oraz 10-letni samiec, urodzony w Polsce.
Jeżozwierze czują się we wrocławskim ogrodzie bardzo dobrze i w zasadzie każdego roku rodzą młode. Tegoroczne maluchy to podwójne bliźniaki, które przyszły na świat 3 i 8 marca – powiedziała rzeczniczka.
W środowisku naturalnym jeżozwierze zamieszkują Europę, Afrykę i Azję. Cechą charakterystyczną tych gryzoni są kolce, które powstały na skutek przekształcenia się sierści. Stanowią one - jak podkreśliła Kij - bardzo skuteczny system obronny nawet przed największymi drapieżnikami.
Kiedy jeżozwierz czuje się bezpieczny kolce leżą wzdłuż jego ciała i jeśli ktoś jest odważny można go spróbować pogłaskać. W chwili niebezpieczeństwa jeżozwierz odwraca się tyłem, stawia kolce do góry, grzechocze nimi odstraszając napastnika i kiedy to nie skutkuje, atakuje tyłem lub bokiem ciała. Kolce jeżozwierza są ostre, więc łatwo wchodzą w ciało, a na ich końcach znajdują się ząbki lub małe harpuny, które uniemożliwiają ich wyjęcie, więc zostają w ciele ofiary – tłumaczyła rzeczniczka.
Wrocławskie jeżozwierze to jeżozwierze indyjskie. Gatunek ten zamieszkuje w naturze południowo-zachodnią Azję. Prowadzi nocny tryb życia, dni spędza w norach, które sam kopie. Średnia długość ciała dorosłego osobnika to 80 cm, ogona 10 cm, a masa ciała sięga 15 kg. Jego ciało ma kolor brunatny, a włosy wierzchniej części, przekształcone w kolce o długości do 30 cm, przechodzą z brunatnego lub czarnego w biały.
Jeżozwierz indyjski to gatunek, który dobrze przystosowuje się do różnych środowisk, najchętniej jednak wybiera skaliste zbocza gór. Żywi się głównie warzywami, korzonkami i zbożem, więc niemal wszędzie znajduje pożywienie. Młode rodzą się raz w roku – od jednego do czterech, po dość krótkiej, bo dwumiesięcznej ciąży.
W środowisku naturalnym średnia długość życia tego gatunku wynosi do 7 lat, natomiast w ogrodach zoologicznych - nawet 21 lat.
Rzeczniczka zoo zwróciła uwagę, że choć gatunek ten uważany jest za powszechny w środowisku naturalnym, to Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wskazuje na stały spadek liczebności populacji dorosłych osobników oraz skrajne wahania subpopulacji. To pokazuje, że sytuacja jeżozwierzy indyjskich zmienia się i wkrótce mogą zostać uznane za zagrożone wyginięciem – powiedziała rzeczniczka dodając, że głównym zagrożeniem dla jeżozwierzy jest rozwój cywilizacji, czyli zanik siedlisk oraz polowania, ponieważ ich mięso jest cenione na lokalnym rynku.