Jerzy Szacki urodził się 6 lutego 1929 roku w Warszawie. W 1948 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku socjologia. Gdy w 1952 roku wydział zamknięto, trafił w charakterze praktykanta do wrocławskich zakładów Pafawag.

Reklama

W 1956 roku powrócił na uczelnię. Trzy lata później obronił doktorat w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych KC PZPR pod kierunkiem Bronisława Baczki. Habilitację uzyskał na Wydziale Filozoficznym UW. W 1973 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym.

Przez większą część swojej kariery naukowej związany był z Wydziałem Nauk Społecznych UW. W latach 1981-1983 piastował urząd dziekana Wydziału Filozofii i Socjologii UW. Do 1999 roku kierował Zakładem Historii Myśli Społecznej.

Profesor Szacki wsławił się też jako wykładowca uczelni zagranicznych m.in. University of Minnesota czy Oxford University.

Przez wiele lat był członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Zasiadał także w prezydium Polskiej Akademii Nauk i był przewodniczącym Komitetu Socjologii PAN.

Profesor Szacki zajmował się głównie historią polskiej myśli socjologicznej. W 2003 roku za książkę "Historia myśli socjologicznej" otrzymał prestiżową nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, która określana jest mianem polskiego Nobla naukowego.

Był tłumaczem wielu prac z zakresu nauk społecznych, m.in. Howarda Beckera, Harry'ego Elmera Barnesa czy Marcela Maussa.

W 2008 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Rok później uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.